“Het eindigt hier niet”

Dominique Baeyens, ex-bondscoach en hoofd opleiding volleybalschool

Voormalig bondscoach Dominique Baeyens (61) genoot met volle teugen “soms met open mond” van de prestaties van zijn Red Dragons. Niet alleen ziet hij nog een mooie progressiemarge voor de huidige selectie, als hoofd opleiding aan de Vlaamse Volleybalschool blikt hij bovendien optimistisch naar de toekomst.

“Ik denk dat ik mijn opvolger een mooie erfenis laat”, stelde bondscoach Dominique Baeyens toen hij eind september vorig jaar afscheid nam met een ticket voor het EK, waarop zijn Red Dragons de jongste week furore maakten. “Ik mag zeggen dat ik heb bijgedragen aan dit succesverhaal”, klinkt het in alle bescheidenheid. “Dat begint niet bij mij, maar bij Claudio Gewehr, mijn voorganger die een stevige basis legde. In mijn vier jaar als bondscoach kon ik dat een meerwaarde gegeven, net zoals Vital Heynen dat nu doet.”

Heb je geen spijt dat je niet zélf de kroon op het werk kunt zetten met een Europese Final 4?

“Ik zou liegen moest ik beweren dat ik er niet van had genoten. Belangrijk is dat ik zélf besliste om dat hoofdstuk af te sluiten en er dus weinig ruimte blijft voor spijt. In de aanloop naar het interlandseizoen zijn Vital en zijn mannen nog een paar keer komen trainen bij ons op de volleybalschool. Ook toen kreeg ik de vraag: pikt dat

niet? Heel eerlijk: weinig. Ik gun het mijn opvolger van harte.”

Zag je dit aankomen?

(aarzelt even) “Tijdens het WKkwalificatietornooi in Kortrijk was al duidelijk dat ze een hoog niveau haalden. Die wedstrijd tegen Duitsland bijvoorbeeld: dat was echt àf. Anderzijds is het parcours dat ze in Polen aflegden niet vanzelfsprekend. Tegen Italië heb ik bij momenten met mijn mond open zitten kijken. Akkoord, de Italianen lieten steken vallen, maar we moeten de Belgen hun verdienste gunnen. Ik zit lang genoeg in het volleybal om te beseffen dat je zo goed bent als de tegenstander het toelaat.”

Waar ligt volgens jou de sleutel van deze onverhoopte campagne?

“In de eerste plaats bij de openingsmatch tegen uittredend kampioen Frankrijk. Ik ben overtuigd dat onze ploeg het tornooi begon met het idee dat ze moest winnen van Nederland en Turkije. Frankrijk, Italië? We zien wel. Dat ze de Fransen klopten, zal hen heel veel vertrouwen hebben gegeven. Onderschat trouwens ook die partij tegen Turkije niet. Vijf matchballen tegen, drie daarvan op een rij in de tiebreak. “Zo’n wedstrijd win je nooit meer”, stelde Vital. Terecht, één keer op honderd misschien. De mannen zaten in zo’n f low dat ze het toch deden. Dat heb ik vroeger op clubniveau ook meegemaakt. Niet te best spelen maar toch erdoor glippen. Daarna kan je echt wel véél aan.”

Zit deze ploeg nu aan zijn

plafond, of komt er nóg?

“Het eindigt hier niet, daarvan ben ik zeker. Daarvoor baseer ik me op objectieve gegevens, te beginnen met de gemiddelde leeftijd van deze selectie (25,5 jaar, red.). Ik zie voor minstens tachtig procent van hen nog een duidelijke progressiemogelijkheid. Ook als ploeg zullen ze stappen zetten door mee te draaien in hoogstaande competities, tegen moeilijke tegenstanders. Ik herinner me nog levendig hoe we ons vier jaar geleden vragen stelden bij ons debuut in de Euro League. Zouden we dat wel aan kunnen? Financieel en sportief. (trots) We pakten negen op negen en stootten vorig jaar door naar de hoogste categorie. Het is door zo’n wedstrijden te spelen, gekoppeld aan een leeftijd die groeimarge laat, dat je sterker wordt.”

Volgend seizoen mogen de Red Dragons wel niet meer mee doen aan die hervormde World League...

(windt zich op) “Dat is toch te gek voor woorden! Hier wordt aan de pure essentie van de sport geraakt door sportieve prestaties aan de kant te schuiven voor commerciële overwegingen. Een trieste zaak, maar gelukkig blijft er nog het WK om de nodige stappen te zetten.”

Mogen we dit een uitzonderlijke generatie noemen?

(denkt na) “Vanaf mijn eerste dag als bondscoach werd ik achtervolgd door de vraag hoelang een monument als Frank (Depestele) nog zou meedraaien. Wat àls...? Ik stel vast: Frank is er al twee jaar niet meer bij en de resultaten zijn wat ze zijn. Ik begrijp dat mensen ook nu vragen hebben, maar ík heb die niet. Als hoofdverantwoordelijke van de opleiding aan de volleybalschool zie ik wel één en ander rondlopen. Pionnen die met mondjesmaat hun weg zullen vinden naar de Red Dragons. Ik wil er geen namen op plakken om die jongens geen onnodige druk op te leggen. Maar ik ben optimist. Er ligt een stevige fundering en daar wordt op gebouwd.”

FOTO BELGA Dominique Baeyens.