Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Vlaamse slachthuizen zijn blijven hangen in de tijd”
Amper twintig controleurs voor sector waarin jaarlijks bijna 300 miljoen dieren geslacht worden
Runderen die geslagen worden, elektrische schokken krijgen en onverdoofd geslacht worden. Voor de tweede keer in enkele maanden tijd zijn gruwelijke undercoverbeelden van dierenmishandeling opgedoken. Een boze minister van Dierenwelzijn Ben Weyts (NVA) waarschuwt de zeventig Vlaamse slachthuizen dat er nog zwaardere controles komen. “Veel bedrijven zijn blijven hangen in de tijd, toen van dierenwelzijn amper iemand wakker lag.” Maar sluitende controles – waarop ook CD&V aandringt – zijn allesbehalve evident: er zijn amper twintig controleurs, terwijl jaarlijks 300 miljoen dieren worden geslacht.
Waren er al geen strengere controles in slachthuizen aangekondigd?
Ja, Vlaams minister van Dierenwelzijn Ben Weyts (N-VA) kondigde in maart – toen in een slachthuis in Tielt verschillende wantoestanden aan het licht kwamen – al een volledige doorlichting van de sector aan. “Maar daar is nog altijd niets van in huis gekomen”, zegt Vlaams Parlementslid Hermes Sanctorum, die zich al jaren bezighoudt met deze thematiek.
Weyts geeft toe dat de onderzoeken nog moeten starten. “Het heeft een tijd geduurd om deze grondige doorlichting te organiseren. Maar volgende week starten de eerste onderzoeken. Tegen eind december moet over ieder slachthuis een rapport klaar zijn, met daarin alle eventuele tekortkomingen en verbeterplannen.”
Ging het aantal controles niet worden opgevoerd?
CD&V eiste gisteren dat Weyts een “sluitend controlesysteem opzet, zodat zulke dierenmishandelingen niet nog eens voorvallen”. Weyts: “We hebben het aantal medewerkers van de afdeling Dierenwelzijn onlangs bijna verdubbeld naar zo’n dertig medewerkers, en gaan straks nog meer mensen aanwerven zodat we vaker onaangekondigd in slachthuizen kunnen binnenvallen.”
Maar volgens Hermes Sanctorum moet er meer gebeuren. “Ook ik ben voor controles. Maar ze gebeuren vandaag te weinig, en met de vaststellingen wordt te weinig gedaan.” Zo telt de afdeling Dierenwelzijn in de praktijk maar twintig inzetbare inspecteurs, terwijl er in de zeventig Vlaamse slachthuizen jaarlijks 12 miljoen varkens, een half miljoen runderen en 270 miljoen kippen worden geslacht. Bovendien moeten de inspecteurs zich ook met andere gevallen van dierenmishandeling bezighouden, bijvoorbeeld verwaarloosde huisdieren. Volgens Vlaams Parlementslid Bart Caron (Groen) slagen inspecteurs er “maar een paar keer per jaar” in om een slachthuis te controleren.
Wilde ook de sector niet af van de misbruiken?
“Ons standpunt is en blijft dat alle slachthuizen dierenwelzijn hoog in het vaandel moeten dragen”, zegt Yannick Hindryckx van sectorfederatie FEBEV. “En bij de meeste Vlaamse slachthuizen is dat intussen ook het geval, wij begeleiden hen daar trouwens in. Maar toegegeven, blijkbaar is nog niet overal en niet bij alle werknemers die boodschap voldoende doorgedrongen. Dat moet nu snel veranderen: de publieke opinie tolereert dit – terecht – niet langer. Vandaar ook dat de meeste van onze leden bereid zijn camera’s te hangen, en die beelden live door te sturen naar de inspectie Dierenwelzijn.”
Zijn slachthuizen blijven hangen in de tijd?
“Een aantal zeker”, zegt Vlaams Parlementslid Hermes Sanctorum. “Vroeger werd in Vlaanderen aan dierenwelzijn amper belang gehecht, waardoor slachthuizen er ook gewoon niet mee bezig waren. Vandaag staat dierenwelzijn bij de publieke opinie wel hoog op de agenda, maar veel slachthuizen zijn niet mee geëvolueerd. Bovendien moeten slachthuizen, om winst te maken in zo’n hoog tempo werken dat er amper tijd is voor dierenwelzijn, want de slachtlijn moet continu blijven draaien. Als we als samenleving
de misbrui-