Gazet van Antwerpen Stad en Rand
De laatste 24 uur van 54 kastanjes
Buurtbewoners overpeinzen een laatste keer de pro’s en contra’s van omstreden bomenkap
Vraag het aan de parkeerwachter, bij de kapper, aan de fietsenmaker: ze gaan ze allemaal missen, hun kastanjes. Facteur Jarno Aerts (36) rijdt er elke dag langs met zijn brieventas: “Ze geven de straat haar karakter, ze zuiveren de lucht… Dat is onbegrijpelijk, dat ze die willen kappen. Vraag maar rond in de straat, iedereen vindt het spijtig”, beweert hij.
Bij de schoonste benen van de hele straat moeten we zeker langsgaan, aldus Jarno. Want daar is het protest begonnen. “We wisten al even dat de straat heraangelegd zou worden en dat het lot van de bomen onzeker was”, zegt Hiske, die hier naast haar kapsalon The Pony Club woont. “Toen in juni de kap werd aangekondigd, besloot ik een picknick te organiseren om daar tegen te protesteren. Dat bracht de verschillende bewoners hier samen. Een Joodse man, zo oud dat zijn hand bibberde toen hij onze petitie tekende, vond ons doel om de kastanjes te redden door ze bijvoorbeeld gefaseerd te kappen en geleidelijk aan te vervangen door jonge bomen, niet radicaal genoeg. ‘Weg met de auto’s’, zei hij. ‘Tussen de bomen moet een vijver komen waar de kinderen van de buurt kunnen zwemmen in de zomer, een park waar ze kunnen spelen.’ Ken jij een straat waar meer kinderen door fietsen en lopen dan de Charlottalei? Ik niet.” Kindertekeningen om de bomen te redden sieren ook de ramen van The Pony Club. “Ik heb mijn kapsalon zo genoemd omdat een froufrou ook een pony wordt genoemd, en paardenstaart is ponytail in het Engels. Ik ben graag creatief bezig, kom uit een artistiek nest.” “Deze bomen zijn de ziel van onze straat. Vervang die door jonge lindebomen en de straat ziet er veel cleaner uit, voelt heel anders aan, wat anoniemer. Ik vind dit een heel verdraagzame, gemoedelijke buurt om te wonen. Toen ik in Borgerhout woonde, kreeg ik blikken en vielen ze me wel eens lastig op straat. Hier gebeurt dat nooit, ook al zal een orthodoxe Jood zich nooit kleden zoals ik dat vaak doe.”
Cachet
De statige kastanjes geven de Charlottalei een cachet dat de Isabellalei niet heeft. “Dit was vroeger een van de sjiekste straten van de stad. Waar nu mijn kapstoelen staan, stonden vroeger drie auto’s naast elkaar: een Jood uit New York had hier in 1927 een garage gestart. Met mooie raampartijen, rosetten op het plafond… Je voelt de geschiedenis in dit pand.” Door de ramen van Hiske zie je de kastanjetakken wiegen in de wind. “Ze zeiden dat de bomen ziek waren, en dat ze daarom moesten gekapt worden. Maar is dat echt zo? Ik geloof van niet, en een boomexpert die we ingeschakeld hebben zegt hetzelfde: mits goede verzorging kunnen ze nog zeker vijftig jaar verder leven.” “Die picknick heeft veel losgemaakt in de buurt: het bomencomité werd opgericht, buren die beter in vergaderingen en politiek zijn dan ik, zorgden ervoor dat onze stem ook op hoger niveau gehoord werd.”
De boom in
De stemmen verhieven zich zelfs tot in Brussel, bij minister Kris Peeters. Maar de fluisterende ritselstem van de eenzame kastanjebladeren die nog aan de takken hangen, wordt vandaag voor eeuwig gesmoord. “Misschien moet ik aan mijn zonen vragen om in de bomen te klimmen als ze ze komen kappen”, zegt Hiske. “Voor de laatste avond van de kastanjes heeft het bomencomité opgeroepen tot een wake, anderen mensen wilden ’s nachts bij de bomen blijven. Misschien zet ik wel twee boxen buiten, zodat we met klassieke muziek van de bomen afscheid kunnen nemen.” De bomen van de Charlottalei zijn het gesprek van de dag bij het kapsalon, al volgt niet iedereen Hiske in haar standpunt. “Als de experten zeggen dat jonge lindebomen planten beter is dan de oude kastanjebomen laten staan, dan zou ik me daar bij neerleggen. Ik ben zelf architecte van opleiding, bij een heraanleg wordt er zelden over één nacht ijs gegaan, worden er onderzoeken uitgevoerd en experten geraadpleegd”, vindt Lieve. “Over alles een volksraadpleging organiseren, vanuit het idee dat het volk het altijd bij het rechte eind heeft, dat vind ik niet de beste oplossing. Of het nu om Lange Wapper gaat of deze bomen…”
Boete
De Joodse zusjes Chani (13) en Malki (12) Moskovits lopen elke dag onder de kastanjebomen door. “We hebben deze straat nooit anders gekend. Wij willen liever dat de oude bomen blijven. Die nieuwe jonge bomen, die gaan veel kleiner zijn. En die geven minder zuurstof aan de lucht om in te ademen”, zeggen de zusjes. Een Joodse buurvrouw die oversteekt, treedt hen bij: “De hele buurt is er tegen, en toch luistert geen enkele politicus naar ons. Dit heeft mijn geloof in waar politici mee bezig zijn heel sterk aangetast”, zegt Tami Strenger (46). “Ik heb mijn vertrouwen in hoe onze stad bestuurd wordt verloren.” Ook de twee parkeerwachtsters die boetes aan het uitschrijven zijn, vinden de kap zonde. “We controleren liever in straten waar mooie grote bomen staan”, zeggen ze. “Zoals aan het Stadspark, of hier in de Charlottalei. Het is niet alleen aangenamer om in