Sneeuwbal niet meer te stoppen

Supporters die hun ploeg en vooral hun trainer afvallen, zelfs als ze op voorsprong staan. Veel groter kan een kloof tussen twee van de drie pijlers (supportersploegbestuur) van een voetbalvereniging niet worden. Dat is problematisch voor Anderlecht en een illustratie dat de sneeuwbal die in rotvaart richting trainer rolt nog moeilijk valt te stoppen.

De reactie van voorzitter Roger Vanden Stock in Kortrijk richting zijn eigen supporters duidt op een vervreemding van zijn basis. Nu zijn wij de eersten om de soms excessieve inmengingsdrang van sommige supporters(groepen) te hekelen, zeker als dat met fysieke bedreigingen gepaard gaat, maar die geïsoleerde gevallen mogen het breder kader niet verdoezelen. Het protest tegen de speelwijze van Anderlecht, met niet langer goede resultaten als een doekje voor het bloeden, is te algemeen. Niet alleen van zij die het hardst roepen. Daar kan het Anderlechtbestuur niet blind voor blijven of zich zelfs lijnrecht tegenover stellen.

Roger Vanden Stock en algemeen directeur Herman Van Holsbeeck zijn René Weiler uiterst dankbaar dat hij Anderlecht na twee jaar zonder vorig seizoen weer kampioen maakte. En misschien nog meer dat hij de kleedkamer uitkuiste en nog dagelijks het gevecht met de verwaandheid van sommige profvoetbal lers aangaat. Na de periodeHasi kokhalsde het bestuursduo van het misplaatste vedettegedrag in de Anderlechtkleedkamer. Ze zien ook liever Sven Kums in de ploeg, maar als de middenvelder al eens een afspraak mist, vinden ze dat hij gesanctioneerd mag worden door de trainer. De kater bij Vanden Stock en Van Holsbeeck na die permissieve Hasijaren is zo groot dat de trainer quasi ongehinderd met het DNA van de club aan de haal kan gaan.

“Hier eist men constant goed spel”, zei Weiler zaterdag. “Dat begrijp ik niet. Ik ken geen enkele andere ploeg waar men daar zo om vraagt.” Fout. De Zwitser zou toch moeten weten dat net het jarenlange mooie voetbal, of alvast de intentie tot dominant en mooi voetbal, gekoppeld aan titels Anderlecht tot de populairste en grootste club van het land maakte. Spelers, trainers, bestuur,... roepen graag dat supporters eigenlijk de club zìjn. Populistisch, maar vandaag zijn het de fans die waken over de identiteit van hun club. De trainer verdiept zich niet in dat DNA en het bestuur heeft andere prioriteiten. Het gaat echt wel om het voetbal. Zolang het voetbal niet beter wordt, zal die sneeuwbal blijven rollen. En iedereen weet waar dat eindigt.