Moed en zelfopoffering

Over de Antwerpse sp.a valt veel te beweren, maar niet dat het deze partij momenteel aan moed, en misschien ook zelfopoffering, ontbreekt. Antwerps sp.avoorzitter Tom Meeuws pleit in zijn mobiliteitsplan voor een harde knip op de Scheldekaaien en een zachtere op de Leien om zo doorgaand autoverkeer van noord naar zuid te beletten. In de binnenstad ontstaan op die manier twee autoluwe gebieden. Meeuws beseft dat dat alleen haalbaar zal zijn als er ook minder wagens op de baan zullen zijn. Hij richt zijn blik naar de wijken en de districten buiten de Ring. De voorzitter toont begrip voor deze Antwerpenaars en de bewoners uit de randgemeenten die met de wagen naar de stad komen. Het is voor de meesten, door gebrek aan betrouwbaar openbaar vervoer en kwaliteitsvolle fietsverbindingen, nog steeds het snelste vervoersmiddel. Daarin heeft hij geen ongelijk. Dus ja, in deze districten valt de grootste mobiliteitswinst te halen voor heel de stad. Dat mobiliteitsplan is gedurfd, misschien in de huidige Antwerpse context naïef, maar al bij al zo gek nog niet. Het is een doorslag van wat er in andere Europese steden momenteel al gebeurt. De huidige knip aan de Leien zorgt er niet voor dat mensen wegblijven uit de stad. Er loopt meer volk rond op de Meir en ze komen vooral met de trein, De Lijn en de fiets. Ook schepen van Mobiliteit Koen Kennis (NVA) stelt dat vast. De verkiezingscampagne in 2018 gaat een botsing zijn tussen twee verschillende visies op stedelijke mobiliteit. Wie de bewoners uit de districten buiten de Ring weet te overtuigen van zijn visie, wint de verkiezingen. Het zijn ook deze Antwerpenaars die dagelijks staan aan te schuiven in de file in hun eigen stad.