Gazet van Antwerpen Stad en Rand
VUB-prof in nauwe schoentjes
Omstreden dokter Kenny De Meirleir dreef jarenlang lucratieve CVS-handel
VUBprofessor Kenny De Meirleir moet zich voor de rechter verantwoorden voor de handel en verkoop van nietvergunde medicijnen. De meest omstreden CVSdokter van het land is een Don Quichote voor zijn fans, gedreven om de ziekte van zijn dochter te genezen. Volgens anderen is hij een kwakzalver die zijn patiënten blaasjes wijsmaakt.
“Eindelijk!” Die boodschap kreeg psychiater Boudewijn Van Houdenhove (KU Leuven) gisteren in zijn mailbox. “Van een collega, als reactie op de doorverwijzing van De Meirleir”, zegt Van Houdenhove.
Gisterochtend raakte bekend dat arts-professor Kenny De Meirleir (VUB) zich in de rechtbank moet verantwoorden voor de invoer en toediening van het niet-vergund geneesmiddel Nexavir, een medicijn voor CVSpatiënten dat nooit voorbije de testfase is geraakt.
Medicijnen in testfase
“Er is al langer twijfel over het werk van De Meirleir”, zegt Van Houdenhove. “Zowel over zijn wetenschappelijk werk rond CVS, als over het commerciële geurtje dat rond zijn activiteiten hangt.” Want De Meirleir is niet alleen de behandelende arts van zijn patiënten, hij verkoopt hen ook de medicijnen. Dat doet hij via verschillende vennootschappen die op hetzelfde adres zijn gevestigd als zijn artsenpraktijk in Neder-Over-Heembeek, bij Brussel.
De Meirleir is sinds de jaren negentig een “believer” van de theorie dat het chronisch vermoeidheidssyndroom een medische, lichamelijke oorzaak heeft. In Vlaanderen voerde hij daarover een verbeten strijd samen met de Oost-Vlaamse arts Francis Coucke. Begin de jaren 2000 verloren ze die strijd na de oprichting van de “CVS-referentiecentra”. Daar worden alle patiënten naartoe geleid, en daar geldt de visie dat CVS een psychische oorzaak heeft. Dat was de school-Van Houdenhove, op dat moment de leidende specialist voor CVS.
Dat De Meirleir zelfs in zijn eigen VUB niet betrokken werd bij dat referentiecentrum, viel hem heel zwaar. Maar net als Coucke, intussen geschorst als geneesheer, bleef hij koppig doorzetten. “Op de duur ging hij daarin te ver”, reageert Coucke nu. “Zijn behandelingen zijn veel te duur, en aan patiënten geneesmiddelen geven die nog in een testfase zitten, dat is een brug te ver.”
6.000 euro per halfjaar
De twee strijders van het eerste uur groeiden zo uit elkaar. Intussen werden de aanhangers van De Meirleir almaar fanatieker. Op internetfora van verenigingen voor CVSpatiënten werd de aanpak van De Meirleir hevig bediscussieerd. De wisselende resultaten versterkten de discussie. Sommigen boekten geen resultaat, anderen kropen dankzij hun “held” eindelijk uit hun diepe dal.
Iedereen is het er wel over eens dat de behandeling van De Meirleir duur is. Er circuleren bedragen van 5.000 tot 6.000 euro voor een behandeling van een halfjaar. In ruil daarvoor werden onder meer tests gedaan in buitenlandse laboratoria en kregen ze ook het betwiste medicijn Nexavir en nadien de opvolger 4ME voorgeschreven.
Dat De Meirleir zijn patiënten voor dat medicijn doorverwees naar de webshop waar hij zelf bij betrokken was, wekte geen argwaan. “Hij stelde dat voor als een service, waardoor we het geneesmiddel niet speciaal in de Verenigde Staten moesten bestellen”, zegt een ex-patiënt. “Dat paste in het beeld van de wetenschapper die alles zelf moest doen, omdat de overheid hem saboteerde.”
Dat De Meirleir daarbij werd gedreven door een nobel doel, versterkte zijn geloofwaardigheid. Volgens een van zijn patiënten lijdt ook zijn dochter aan CVS, en bijt hij zich daarom zo vast in die ziekte. “Het probleem was alleen dat hij deed alsof hij alle patiënten kon genezen. Hij had moeten zeggen dat we deelnemers waren in zijn experimenten.”
Kenny De Meirleir wilde gisteren niet reageren op zijn doorverwijzing. Hij stuurde alleen een korte mededeling waarin hij benadrukt dat hij “nooit enig onrechtmatig financieel voordeel” heeft gehaald uit de handel met geneesmiddelen. Sinds vorige week is hij met emeritaat als professor aan de VUB. Dat dit net gebeurde op de dag na zijn doorverwijzing naar de rechtbank, is volgens de VUB “puur toeval”.