Gazet van Antwerpen Stad en Rand
‘Heliane’ heeft de allure van een Hollywoodfilm
Voor de opening van haar seizoen trekt Opera Vlaanderen alle registers open, en dat met een werk dat lang niet werd vertoond. Das Wunder der Heliane speelde voor het laatst in Gent in 1970. Componist Erich Korngold, een pionier van de filmmuziek, schreef een partituur vol pathos en technische hoogstandjes.
Niet met zijn klassieke werk, maar met filmmuziek verwierf Erich Korngold (1897-1957) naam. Op de vlucht voor de nazi’s reisde de Oostenrijkse jood begin jaren dertig af naar Amerika. Zijn Das
Wunder der Heliane uit 1927 zou later door Hitler worden weggezet als Entartete Kunst.
Muzikaal is het werk nochtans groots opgezet à la Wagner: de laatromantiek van Richard Strauss staat zij aan zij met sprankelende aria’s à la Puccini, koor én kinderkoor exploreren zowel hoge als lage registers, en het orkest wordt aangevuld met harmonium en orgel.
De bezetting op het podium is dan weer beperkt. In een apocalyptische woestenij woont een gemeenschap waar niemand nog gelukkig is. Heliane (Ausryne Stundite), de vrouw van De Heerser (Tómas Tómasson), ontfermt zich in de gevangenis over een Vreemde (Ian Storey). Deze man wordt gedood, en zij – beticht van ontucht – mag na een proces proberen de ongelukkige weer tot leven te wekken. Naar het middeleeuws gebruik van de
Bahrprobe, een bloedproef, moest de veroordeelde zijn onschuld aantonen door een opgegraven lijk te laten bloeden. En, oh wonder, het lukt Heliane nog ook!
Das Wunder der Heliane bewijst de stelling dat in opera alles kan. Korngolds partituur is een mijnenveld voor een orkest, maar dirigent Alexander Joel loodst zijn troepen er veilig door. Beide koren – het kinderkoor in de nok – halen alles uit de kast om boven de bombastische muziek uit te komen. En de solisten, dat zijn gewoonweg toppers. Toegegeven, als opera is Das Wunder der
Heliane niet het meest consistente werk, maar de toeschouwer wordt wel getrakteerd op een hoop bijzondere momenten.
Na een eerder vlak begin wint het werk aan kracht om uit te monden in een waarlijk Hollywoodiaanse finale. Das Wunder
der Heliane is als drie uur cinema, live in de
opera.