Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Jongeren worstelen met hun identiteit”
Afro-Belgische jongerenvereniging ‘Kilalo’ opent eigen jeugdhuis
Het is ondertussen drie jaar geleden dat Kilalo het daglicht zag. Sindsdien ondersteunt de organisatie jongeren van SubSaharaanse origine. Een vaste uitvalsbasis had Kilalo echter niet. Tot afgelopen weekend. “Eindelijk hebben we een plek waar we onze jongeren een tweede thuis kunnen bieden.” Kortetermijndenken kan je Kilalo
(Swahili voor ‘brug’, red.) moeilijk verwijten. Vanaf dag één heeft de organisatie een duidelijk doel voor ogen. En dat doel wordt stapsgewijs gerealiseerd. “Drie jaar riepen we Kilalo in het leven”, vertellen Fidèle Mayamba (26) en Zakayo Wandoloh. “De reden? De constatatie dat de Sub-Saharaanse gemeenschap ondervertegenwoordigd is in de samenleving. Op straat zie je heel wat Afro-Belgen. Maar het hoger onderwijs, de culturele sector of de politiek is daarentegen erg blank. Dat bracht frustraties met zich mee. In de aula op de universiteit was ik bijvoorbeeld de enige tussen allemaal blanke studenten”, zegt Mayamba. “Daardoor voel je je alleen. Vooral omdat je in je eigen vriendenkring veel potentieel ziet. En dan stel je je de vraag: hoe komt het dat zij de weg hierheen niet vinden?”
Dus werd Kilalo in het leven geroepen als bruggenbouwer tussen de gemeenschappen in onze stad. “Via onderwijs, cultuur en vrije tijd willen we deze problematiek aanpakken. Die drie luiken hebben we elk apart opgestart, te beginnen met huiswerkbegeleiding in 2015.” Ondertussen volgen zo’n zestig jongeren bijles bij hen. “Die lessen worden gegeven door vrijwilligers van ongeveer achttien nationaliteiten. Want hoewel onze focus op SubSaharaanse jongeren ligt, is iedereen welkom bij ons. Zowel op het niveau van de vrijwilligers als op dat van de kinderen zelf. Enkel zo komen die bruggen tot stand.”
In 2016 breidde Kilalo haar werking verder uit en nam het ook cultuur mee op in haar programma. “Daarbij vertrekken we telkens vanuit de dubbele identiteit. Want onze etnisch-culturele achtergrond is Sub-Saharaans. Maar tegelijkertijd zijn we Belg. Dat is iets waar veel jongeren mee worstelen.”
Rolmodel, de klok rond
De jongeren konden hun problemen wel tijdens de bijles of tijdens een culturele activiteit kwijt, maar er waren geen vaste momenten waarop ze terecht konden bij de Kilalo-vrijwilligers. “En dat terwijl die nood wel degelijk groot was.” Nu mag Kilalo dus alweer een vakje op haar ‘to do-lijst’ afvinken. Op de terreinen in de Herrystraat opende de organisatie zaterdagnamiddag haar jeugdhuis. En daarmee neemt de organisatie meteen haar derde pijler, vrije tijd, onder handen.
“Vanaf nu kunnen we vanuit een vaste plek inspelen op de leefwereld van de jongeren. De bedoeling is dat zij zelf mee invulling zullen geven. Avonden rond slam poetry, open mics, battles of film: het kan allemaal. Door hen bovendien zelf dingen te laten organiseren, leren ze competenties die je niet op school leert.”
Daarnaast moet de plek als een tweede thuis fungeren voor de jongeren. “Hier kunnen we dieper ingaan op hun persoonlijke problemen. Van hieruit wordt het nu ook makkelijker om hen op te volgen”, vertellen Mayamba en Wandoloh. “Beschouw ons dus gerust als vrijwillige maatschappelijk werkers die de klok rond beschikbaar zijn. Want we beseffen zeer goed dat we een belangrijke functie als rolmodel bekleden.”