Turnland België

Zo’n vaart als een concert van Ed Sheeran op Werchter loopt het niet, maar toch. Op de Olympische Spelen – we rekenen Rio 2016 niet mee, waar de Brazilianen de veel te dure Spelen door de strot kregen geramd en weinig interesse betoonden – zijn er door de band genomen drie sporten waarvan de finales uitverkocht zijn en waarvoor liefhebbers best niet al te lang wachten om kaartjes te reserveren: atletiek, zwemmen… en de turnfinales.

Immens populair is de sport – spectaculair, gracieus, acrobatisch – op de Spelen, en niet alleen om naar te kijken. De absolute grootmachten in de sport hebben één ding gemeenschappelijk: China, Amerika, Rusland… ze zetten hoog in op topturnen, en de instroom van jonge meisjes en gespierde jongens is enorm. Ook in veel Oostbloklanden is scoren op gymnastiek haast een staatszaak, ten tijde van de Ceausescu’s en hun pronkstuk Nadia Comaneci was dat letterlijk te nemen, en in die traditie leidt Roemenië nog altijd gymnasten van wereldklasse op.

In de topsport staat turnen ergens bovenaan in het beleid van sportlanden. Dat Nina Derwael daar haar voet kan tussenzetten, is bijzonder straf. Nina Derwael, from Belgium.

En nu komt het. Derwael is geen koningin in het land der blinden. Integendeel, er werd op het afgelopen WK verschillende keren geschiedenis geschreven. Derwael eindigde, naast haar brons op de brug met ongelijke leggers, als achtste op de allroundfinale, Rune Hermans elfde en Maelisse Brassart was eerste reserve. Dat is, net als de WKmedaille van Derwael, ongezien.

En er zijn nog Belgische allroundturnsters behalve dat trio. Turnland België stond op de Olympische Spelen al bij de top twaalf van de wereld, de coaches mikken op termijn niet alleen op medailles voor Derwael, maar ook op een plaats in de top acht van de wereld met het Belgische meisjesteam. Om die weelde zijn vele landen jaloers op het ‘kleine’ België.

Flashback naar België, enkele weken voor dit WK in de Gentse turnhal, ’s ochtends vroeg: heel veel slofjes staan aan de ingang van de zaal voor de topturnsters en turners van dit land. Dat er inmiddels een systeem op poten is gezet waar talentvolle turnstertjes van jongsaf aan terechtkunnen en waar ze kennismaken met de topsportmentaliteit, is minstens even belangrijk met veel dank aan het Franse coachduo Yves Kieffer en zijn echtgenote Marjorie Heuls dan de medaille van Derwael. Want wat haalt één koningin uit als België een turnwoestijn was? Dan droogt de sport uit en zijn alle medailles op termijn voor niets. Met een net waarvan de mazen zo klein mogelijk zijn dat talent “gevangen” wordt en dat is inmiddels het geval in België is de historische medaille van Derwael net een stimulans voor NinaDerwaeltjesindedop.