Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Fluwelen tussendoortje
EASY LISTENING/JAZZ Gregory Porter Nat ‘King’ Cole & Me
In de huidige jazzrevival is Gregory Porter een figuur van het midden. De man met het eeuwige petje-met-oorverwarmers kan beroeren met diepe jazzballads, terwijl andere songs zelfs dance-mixes toelaten. Op Nat ‘King’ Cole & Me blijft Porter ver weg van eigentijds radiovoer. Noem dit gerust een kerstplaat, maar dan zonder de voor de hand liggende standards en de overdosis suiker die dat soort schijfjes ondraaglijk maakt. Hoewel, Gregory Porter klonk nooit zoeter dan op dit eerbetoon aan een van de grote stemmen van de jazz. Porter zingt even moeiteloos als zijn in 1965 overleden voorganger en herneemt sommige van zijn grootste successen, zoals Mona Lisa en Nature Boy, vaak met overdadige orkestrale begeleiding. Dat bewijst de blijvende aantrekkingskracht van de ‘great American songbook’, maar zo laat Porter ook kansen liggen om deze songs een nieuw leven te geven. Om de eindejaarsfeesten toch niet te missen, eindigt het album met
The Christmas Song, door Cole liefst drie keer opgenomen tijdens zijn carrière. Voor Porter mag één keer op dit fluwelen tussendoortje volstaan. (sv)
MISDAADROMAN Pietro Valsecchi Eerste familie
In Eerste familie vertelt Pietro Valsecchi het verhaal van het Siciliaanse gezin Palermo dat omstreeks 1900 naar New York emigreert en daar in de emigrantenwijk Little Italy geconfronteerd wordt met de lokale maffiapraktijken. Vader Luigi en moeder Carmela willen er niet van weten, maar de druk wordt almaar groter. Wie geen beschermingsgeld betaalt, gaat een hoogst onzekere toekomst tegemoet. Voor de kinderen van Luigi en Carmela is de keuze nog moeilijker. Frank wordt uiteindelijk politieman, Sal kiest voor een criminele loopbaan. En dan is er nog Tony, die als filmregisseur furore wil maken en zijn eigen familie als gedroomd studiemateriaal ziet. Hoe lang kan broederliefde in een dergelijk klimaat overeind blijven? Vrij voorspelbaar verhaal dat genoegzaam voortborduurt op de clichés van het genre. (ged) Wereldbibliotheek, 477p, 22,99 euro
THRILLER Stephen & Owen King Schone slaapsters
Over de hele wereld is een vreemd verschijnsel merkbaar: zodra een vrouw in slaap valt, wordt ze omhuld met een coconachtig weefsel, waarna ze niet meer wakker wordt. In het Amerikaanse stadje Dooling verspreidt het virus zich vanuit de vrouwengevangenis. Eén nieuwe bewoonster, Evie, wordt evenwel niet besmet. Over deze vrouw gaan al snel de gekste verhalen de ronde. Is ze een medische rariteit of is zij juist diegene die het boosaardige virus bewust heeft verspreid? De achtergebleven mannen raken verdeeld in twee kampen: zij die de vrouwen willen steunen en zij die hen willen vernietigen. Deze fantasierijke parabel, waarvoor Stephen King met zoon Owen samenwerkte, had het makkelijk met 200 bladzijden minder kunnen doen, maar vindt overwegend de juiste balans tussen spanning en maatschappijkritische observaties. (ged) The House of Books, 829p, 25 euro
POP Yevgueni Tijd is alles
Wat doet een groep die zichzelf op het vorige album overtrof? Herbronnen en alles op zijn kop zetten. Dat ging voor Yevgueni-voorman Klaas Delrue op persoonlijk vlak vanzelf. Hoe het prille vaderschap zijn wereld overhoop gooide en alle perspectieven veranderde, sijpelt door in alle teksten op Tijd is alles. Vaak kijkt Delrue in de spiegel: in Adem lijkt het kind het leven te geven aan de ouders en niet andersom. Optimisme (Morgen
ziet er goed uit) en vertwijfeling (Wie zal ons leiden) staan in een moeilijke balans, kleine probleempjes en wereldvragen eisen even dwingend om aandacht. Wie van Yevgueni houdt, weet inmiddels dat de groep geen kant-en-klare verhalen vertelt, maar de luisteraar zelf de puntjes laat verbinden. Voorganger Van hierboven werd nog mooi geproduceerd door David Poltrock, op Tijd is alles gaat Jo Francken verder op de ingeslagen weg. Hij laat elk getalenteerd groepslid binnen een volwassen poprock-geluid eigen klemtonen leggen. (sv)
POP Jasper Erkens Drawing a Line
Jasper Erkens zat nog niet lang op de middelbare school toen het succes hem overviel met songs als Waiting like a Dog. De jongeman uit Diest keerde de rollen om: eerst de hits scoren, dan het vak leren aan de Londense Brits School, waar ook Adele en The Kooks studeerden. Zijn tweede album onder eigen naam is er weer eentje van een singer-songwriter die net zo goed solo als met groep kan optreden. Nothing Can Stop Us Now, single Hop on
the Rhythm, Money of Repeat Routine zullen ook Ed Sheerans fans liggen. Het zijn groovy songs, catchy en – zoals bij Sheeran – tekstueel vaak banaal. Wanneer Erkens zijn falsetstem bovenhaalt, zoals in Nocturnal, denk je even aan Prince. Het naar Radiohead en Jeff Buckley lonkende gepingel van From Now On vinden wij ronduit irritant. Hebben we in dit stukje al veel namen genoemd? Daar ligt dan ook Erkens’ zwakte. Hij mag dan ondertussen een geschoold muzikant zijn, een eigen persoonlijkheid hoorden we meer in zijn debuut als zoekende zestienjarige. (sv)
REEKS House of Cards 5 Kevin Spacey, Robin Wright
Er zit zand in de wielen van House of Cards, lange tijd hét vlaggenschip van Netflix. In het vijfde seizoen van de politieke soap worstelen de scenaristen met verschillende problemen. Hoe blijf je geloofwaardig wanneer in het Witte Huis elke dag het ondenkbare gebeurt? Hoe houd je de personages van Frank en Claire Underwood spannend, eens ze de hoogste positie hebben veroverd? Te voorzichtig zet deze jaargang stapjes naar de onafwendbare plotwending die House of Cards zijn finale vuurwerk moet geven: een openlijke strijd om de macht tussen de omstreden president en zijn first lady. Terwijl de fundamenten van de Underwoods voorzichtig afbrokkelen, lijkt House of Cards 5 vooral één groot afleidingsmanoeuvre om de machine nog wat langer te laten doordraaien, om niet te snel een punt te moeten zetten achter deze reeks. Alsof Netflix-abonnees ondertussen niets beters hebben om naar te kijken. (sv)
STRIP Ferri en Conrad Asterix en de Race door de Laars
Een nieuwe Asterix: deze lezer voelde zich weer even blij als dat jochie van 9 indertijd. Dat gevoel was anders lang weggeweest. Met alle respect voor het genie van tekenaar Uderzo (90), van zijn scenario’s na de plotse dood van Goscinny in 1977 werden wij gaandeweg steeds minder vrolijk. Dat de opwinding terug is, is de verdienste van het nieuwe tweespan Ferri (scenario) en Conrad (tekeningen). Hun eerste twee Asterixen waren behoorlijk. Niet van het onvergetelijke Goscinny-niveau, maar gewoon fijn om lezen en af en toe goed voor een lach. Zo ook deze Race
door de Laars. Een soort variant op De Ronde van Gallia waarin Asterix en Obelix om ter eerst door Italië koersen tegen andere teams uit het Romeinse Rijk. En uiteraard wordt het team uit Rome daarbij bevoordeeld. Dit is geen meesterwerk, maar af en toe schalde er toch weer een spontane lach door de huiskamer. (jbx)