Honderdduizenden Catalanen betogen tégen de onafhankelijkheid

Catalonië als één blok achter de onafhankelijkheid? Niet dus. Gisteren trokken honderdduizenden betogers door de straten van Barcelona om hun liefde voor Spanje uit te schreeuwen. Om op te roepen tot eenheid ook. Moeilijk, in een streek die de afgelopen weken meer en meer verdeeld is geraakt. “Ik voel me zowel Catalaans als Spaans”, zegt Miguel Ángel Roiz Padurno (49). “De politiek heeft de mensen wijsgemaakt dat we vijanden zijn. Daar word ik enorm kwaad van. Vroeger konden we nog discussiëren. Het is zo erg geworden dat ik op mijn werk niet eens mijn mening meer durf te zeggen. Ik ben vrienden verloren door deze situatie.” Toch stond hij gisteren fier met een Spaanse vlag te zwaaien. Samen met volgens de politie 300.000 anderen, en volgens de organisatie zelfs nog een miljoen meer. Nog een punt van twijfel: of de betogers nu vooral van binnen of buiten Catalonië kwamen. De meest gehoorde leuze was er alvast één in twee talen: ‘visca Catalunya y viva España’, oftewel ‘leve Catalonië en leve Spanje’. Een vreedzaam onderonsje, leek het op het eerste gezicht, waar mensen Eviva España zongen. Maar er waren er ook die Cara al Sol inzetten, de hymne van het fascistische regime van Franco. En die later op de dag op enkele plaatsen de Mossos, de Catalaanse politie, te lijf gingen. “Hopelijk brengen de verkiezingen rust”, zegt Miguel Ángel. Dat valt voorlopig nog af te wachten, want een peiling van de krant El Mundo geeft de tegenstanders van onafhankelijkheid een heel nipte voorsprong. Er lijkt dus niet meteen een oplossing voor de diepe verdeeldheid in de maak.