“Ik pleit voor meer blauw op straat”

De Brederodestraat in Antwerpen is een straat met geschiedenis. Ze is genoemd naar Hendrik van Brederode, een van de grondleggers van de Nederlandse Opstand in de 16de eeuw. In feite is de Brederodestraat best wel een chique straat met mooie burgerhuizen. Veel Antwerpenaren zoals ik gingen er vroeger valiezen kopen bij Coppé, naar de beenhouwer bij de vader van Patrick Janssens, een pint pakken in Café Ivan of naar de AVA. En heel soms naar de Hacienda, een ietwat heftige discotheek. Ik kom er nog steeds graag. Bloemen kopen in de Bloemerie, verse groenten en fruit in een van de vershallen, binnenspringen bij een van de Turkse kappers of aanschuiven voor een ‘mitraillette’ in een van de pitabars. Ik heb me nooit afgevraagd of het Turken of Koerden waren. Nooit gedacht dat er een buitenlands conflict naar hier zou worden geïmporteerd. Ik heb me wel al vragen gesteld bij sommige grimmige vzw’s of theehuizen, en bij de groepjes mannen op de straathoeken. En dan plots zijn er rellen en krijgt de buurt, en tegelijk heel Antwerpen, opnieuw een slag te verwerken. De beelden zijn immers hard. Mannen met haat op het gezicht en een staaf in de hand kloppen op andere mannen met haat op het gezicht en ook gewapend met staven en andere wapens. Ze roepen en tieren verwijten en haatboodschappen. Loeihard, de confrontatie zoekend. De opgetrommelde politie zien ze als een hindernis in hun drang naar geweld. Die bus is niet per toeval gepasseerd. Echt niet. En individuen die niet in die wijk thuishoren, stonden ze niet per toeval op te wachten. Er was een plan. Net zoals voet- balhooligans afspreken om te gaan vechten. Onze burgemeester heeft goed gereageerd door onmiddellijk enkele zaken te sluiten, een samenscholingsverbod uit te roepen en met de partijen aan tafel te gaan zitten. Daadkrachtig het probleem aanpakken, zo hoort het. Kunnen we dit soort incidenten vermijden? Wellicht nooit helemaal, maar we kunnen het risico wel verminderen. Hiervoor hebben we een politiekorps nodig dat meer op straat komt en zich tussen de mensen beweegt. Echte wijkagenten die de wijk en haar bewoners kennen, die anticiperen en kort op de bal spelen. Ik vrees dat we hierop te veel hebben afgebouwd. Wie kent zijn wijkagent nog? Ik woon twee jaar in de Cadixwijk en heb nog nooit een wijkagent gezien. Ik weet zelfs niet waar het dichtstbijzijnde politiekantoor is. Ik pleit voor meer blauw op straat, en ik wil echt geloven dat de politie je vriend is. Laatst sprak ik een dame van Marokkaanse afkomst die op het Kiel woont. Haar dochters waren benaderd door loverboys, maar ze kreeg haar verhaal niet kwijt bij de politie. Haar conclusie: de politie heeft het Kiel opgegeven. Misschien is dit de wijk waar snel meer blauw op straat moet. Aanspreekbaar en niet alleen in een combi door de Abdijstraat. En nu ga ik in de Brederodestraat bloemen en een brood kopen, en mijn baard laten trimmen bij mijn Turkse of Koerdische kapper. En ik ga op straat met wat mensen leuteren. Samenscholingsverbod of niet.