“EU schiet tekort in kwestie Catalonië”

Het nieuws wordt de voorbije weken maar door twee onderwerpen gedomineerd: de Bende van Nijvel en de Catalaanse kwestie. Alsof er niets anders in de wereld gebeurt. In verband met Catalonië, het referendum en de zelfverklaarde onafhankelijkheid stel ik vast dat er voor dialoog en gesprek weinig ruimte is. Langs beide kanten; zowel vanuit de Spaanse overheid als vanuit Catalonië. Naar mijn mening is Europa in dit intussen complexe verhaal erg te kort geschoten, en blijft het dat doen. Nochtans is de Europese Unie destijds onder meer opgericht om internationale twisten zoals deze te vermijden. De EU vindt weliswaar haar oorsprong in de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal (EGKS), en de Europese Economische Gemeenschap (EEG), veeleer economische vehikels. Toch is de ultieme doelstelling van dit verbond van 28 lidstaten te zorgen voor eenheid, om vervolgens van daaruit een standvastige samenleving te creëren. Je verwacht van een internationaal niveau, waaraan zoveel middelen worden besteed, dat er op een deftige manier naar oplossingen wordt gezocht als er intern een serieuze twist is. Ik ben er zeker van dat de stichters van de EU zich in hun graf omdraaien als ze zouden weten hoe bewust afzijdig Europa zich in dit conflict houdt. Een afzijdigheid die vooral is ingegeven door angst. Angst om in het ene of andere kamp te worden ingedeeld. Europa had al veel eerder moeten tussenkomen. Nu is het zo ver gekomen dat de bevolking van een lidstaat in een verhaal geduwd wordt van onafhankelijkheid, terwijl het zelf goed beseft dat dat niet de oplossing is. De houding van Europa leidt tot het uiteendrijven van de Unie.