Corsica in het kort

Corsica is sinds 1768 deel van Frankrijk. Dat jaar kochten de Fransen het eiland in de Middellandse Zee van de republiek van Genua. Het eiland is de geboorteplaats van Napoleon. Corsica heeft zijn eigen taal en een bergachtig en soms wetteloos binnenland. In de jaren 60 wonnen regionalistische en nationalistische groeperingen aan belang. Meer dan eens was er een breuk in de nationalistische beweging. Soms was er overlapping met banditisme en criminaliteit, die niet politiek gemotiveerd was. In 1998 schrok het eiland op toen de prefect Claude Erignac, de vertegenwoordiger van de regering in Parijs, in Ajaccio op straat vermoord werd. De Corsicaanse economie is piepklein. Ze vertegenwoordigt 0,4% van het Franse bruto binnenlands product. Zo’n derde van het bruto binnenlands product van Corsica zelf komt van het toerisme. (rfi) heidsfinanciering, stuk voor stuk redenen waarom Corsicaanse politici niet bepaald in de positie zijn om hard voor onafhankelijkheid te pleiten.

De nationalistische coalitie wil wél een ernstige onderhandeling met Parijs, die binnen de drie jaar moet leiden tot een heronderhandeld statuut van “echte autonomie”. De nationalisten willen dat naast het Frans ook het Corsicaans erkend wordt als officiële taal op het eiland. Het nieuwe statuut moet de inwoners van Corsica ook be-

schermen tegen de effecten van speculatie in de vastgoedsector op het eiland. En ten slotte vragen de nationalisten amnestie voor “politieke gevangenen”.

“Niemand in Frankrijk is vergeten dat het ontluikende nationalisme op het eiland gepaard ging met vier decennia van gewelddadige incidenten en troebele banden met banditisme”, schreef Le Monde gisteren in zijn editoriaal. De krant stelt vast dat een nationalistische zege op Corsica enkele jaren geleden nog ondenkbaar zou zijn geweest. Maar er veranderde veel, toen de belangrijkste gewapende groep, het Nationale Front voor de Bevrijding van Corsica (FLNC), in 2014 de wapens besloot neer te leggen. De nationalisten kozen resoluut voor de politieke strijd en haalden meteen een groot voordeel uit die keuze.

Of Parijs zal onderhandelen, is niet duidelijk. De Franse regering wacht met reageren tot na de tweede ronde.