“Leer ons alles over paarden”

Chinezen vragen Patrik Smits uit Sint-Katelijne-Waver om van paardensport in Azië een succes te maken

Een Chinese investeerder pompt 30 miljoen euro in de ontwikkeling van paardensport in zijn land. Belangrijk onderdeel is de Belgische knowhow die hij in China wil zien. Een van de mensen die daarvoor moet zorgen, is Patrik Spits uit SintKatelijneWaver.

De paardensport is in China aan een opmars bezig. In het hele land zijn zo’n 420.000 amateurruiters. Maar ze doen dat op laag niveau en het ontbreekt hen aan kennis. “Met paardenverstand word je geboren”, vertelt topruiter en paardenondernemer Patrik Spits uit Sint-Katelijne-Waver. “Hier leren we van in de wieg hoe je met die dieren moet omgaan en wat ze nodig hebben om wereldtoppers te worden. Stalmanagement, fokkerij en verzorging zijn in ons land wereldtop. In China hebben ze die cultuur niet. Maar toppaarden zijn er wel een statussymbool. Dus is de vraag groot om ze daar succesvol te maken.”

Dat moet gebeuren met het project Brother Fortune Equestrian (BFE), waarbij de Chinese vastgoedmagnaat en paardenliefhebber Wang Wen Tao 30 miljoen investeert over drie jaar. De intentieovereenkomst werd deze week in Mechelen ondertekend en wordt later in Peking geofficialiseerd. “Via internationale partners willen we ons niveau verhogen. De Belgen zijn daarbij erg belangrijk”, zegt Jiang Wenjun, de vertegenwoordiger van BFE in ons land. “Ze zorgen voor coaches en de import van goede paarden. Ruiters kunnen dan via BFE een paard plus dienstverlening kopen, waardoor ze meteen goed omkaderd zijn.”

“Wang Wen Tao is gek op paarden en wil er sterk in investeren”, weet Patrik. “De bedoeling is dat ik, samen met nog twee andere Belgen, het project begeleid. Nu al hebben we drie Belgische lesgevers in China zitten. Ze geven er les aan 30 geselecteerden en 84 lokale universiteitsstudenten die de afstudeerrichting paarden op de landbouwschool hebben gekozen. Dat worden de toekomstige managers, coaches en verzorgers. Het zijn die studenten die de Belgische manier van denken en handelen later verder moeten verspreiden over het land. Zelf coordineer ik de opleiding, hoofdzakelijk vanop afstand, als een soort projectontwikkelaar.”

Op termijn verwacht Spits dat er veel paarden door Belgische fokkerijen naar China verkocht zullen worden. “Dit jaar zijn er al een tachtigtal paarden verkocht en dat is nog maar een begin. Binnen een paar jaar kunnen dat er makkelijk duizend worden, er zijn dus heel wat kansen voor Belgische fokkerijen. Wat zo’n paard kost? De toppers worden verkocht rond de 100.000 euro. Maar dat zijn niet de paarden waar China nu nood aan heeft. We verkopen vooral paarden van 10.000 tot 15.000 euro, dat zijn veredelde manegepaarden die ideaal zijn om het vak te leren. Als je nog maar je rijbewijs aan het halen bent, moet je geen Ferrari kopen.”

In het verleden gebeurde dat al wel, met faliekante afloop. “Zo is er een bekend verhaal in de paardenwereld van een steenrijke Chinees die zo’n tien jaar geleden een paard kocht van 1 miljoen euro, een van de beste van Europa. Hij heeft aan een wedstrijd in Hongkong meegedaan, zonder er een goed resultaat mee te behalen. Het paard is daarna naar China gebracht en ziek geworden. Een week later was het dood. Als je niet de knowhow hebt, ben je niets met de beste paarden.”

Het is duidelijk: de miljoenen zijn er en de wil van de Chinezen om bij te leren is er. Is de druk om te slagen dan niet bijzonder groot? “Ach”, zucht Patrik. “We moeten het gewoon zo goed mogelijk doen en ons 200% inzetten. Dan kunnen ze ons nooit iets verwijten. We weten ook echt wel wat we moeten doen om dit te doen slagen. Als het toch niet van de grond zou komen, dan zal het te maken hebben met de mensen ginder die het anders aanpakken dan we aangeleerd hebben. Al ga ik daar niet van uit.”