Joachim Van Damme heeft zijn lesje na een tweejarige dopingschorsing wel geleerd. Nu nog twee maanden wachten en drie kilo kwijtspelen voor hij opnieuw mag voetballen. Vijf levenslessen van een voetballer die zijn carrière nieuw leven wil inblazen.

Joachim Van Damme leerde tijdens zijn tweeja- rige dopingschorsing de andere kant van de medaille kennen. Werken in een koekjesfabriek. In een drankcentrale. Of als koerier. Hij probeerde het allemaal, telkens zonder succes. “Via een interimkantoor heb ik verschillende jobs uitgeprobeerd. Met alle respect, maar dat was niks voor mij. Weet je, ik heb mijn studies nooit afgemaakt. Een diploma om ergens te starten, heb ik dus niet. Op die momenten besef je dat voetbal een van de mooiste jobs ter wereld is. Vroeger mopperde ik al eens:

Nu bekijk ik dat heel anders. Ik heb voldoening nodig in de dingen die ik doe. Die voldoening vind ik alleen in het voetbal. Nu besef ik dat ik me er volledig moet op toeleggen.”

weer geen bosloop’.

(2 jaar, red.)

‘Pfff, toch In het verleden nam Joachim Van Damme het niet altijd zo nauw met de regeltjes. “Ik leefde niet als een prof, nee. Ik lette niet op mijn eten, ging eens graag op stap ... Ik trainde altijd hard, dat wel, maar vanaf het moment dat ik de poort van het stadion buiten reed, dacht ik niet meer aan voetbal. Door die schorsing ben ik echt een ander mens geworden. Ik heb ervaren hoe het niet moet. Vanaf nu wil ik mezelf verbeteren. Ik word ook beter begeleid. Die structuur heb ik nodig. Ik wil alles uit mijn carrière halen, maar het is niet zo dat ik plots niets meer mag. Een pintje drinken moet nog wel eens kunnen, ik ben wie ik ben. Mijn per- soonlijkheid verandert niet, maar mijn ingesteldheid wel. Je moet je momenten weten te kiezen: eerst werken, dan plezier. Het moderne voetbal is professioneler geworden. Elk klein detail kan je helpen. Daar hamert de trainer elke dag op.” Zijn familie en vrienden waren zijn steun en toeverlaat tijdens de voorbije ‘donkere’ maanden. “Ik heb mensen ontgoocheld. Toen mijn vriendin te horen kreeg wat ik had uitgespookt... Ook mijn vader, een Beverensupporter in hart en nieren, was zwaar ontgoocheld. Hun t eleurstelling was een van de drijfveren om terug te vechten. Daar heb ik veel energie en kracht uit geput. Mijn dochter Faye is nog niet oud genoeg om te beseffen welke fout ik gemaakt heb. Vroeg of laat zal er een moment komen dat ze het te weten komt, maar laat het ineens ook een les zijn voor haar. Iedereen maakt fouten, maar die fout heb ik voor haar al eens gemaakt. Weet je, ik wil bewijzen dat die fout niet het einde van mijn carrière hoeft te betekenen.”

‘What

Van Damme ging de voorbije jaren mentaal door een diep dal. “Ik had een degout van het voetbal. Ik mocht nergens trainen, viel in een zwart gat. Op een moment zag ik geen licht meer aan het einde van de tunnel. Mondjesmaat kroop ik met de hulp van mijn gezin uit het dal. Mentaal sta ik nu sterker dan ooit. Ik wist op voorhand dat dit verhaal meermaals opgerakeld zou worden. Ik weet dat er naar mij gekeken zal worden, maar supporters en tegenstanders mogen roepen wat ze willen. Dat is eigen aan het voetbal, anders had ik er mee moeten stoppen. Anderzijds is het ook een mooi verhaal om na twee jaar afwezigheid terug te keren op het hoogste niveau. Wanneer dat zal zijn, weet ik niet. Maar ik ben ervan overtuigd dat ik mijn niveau opnieuw kan halen.”

doesn’t

kill you, makes you

stronger.’ Van Damme krijgt nu bij Waasland-Beveren, de ploeg waar hij als vijfjarige zijn eerste voetbalpasjes zette, een tweede kans. “Die kans wil ik niet verprutsen”, stelt hij kordaat. “Er zijn altijd mensen die eens tegen de lamp moeten lopen om te beseffen hoe het leven in elkaar zit. Ik ben daar niet beschaamd over. Ik maakte een fout en ik heb mijn straf uitgezeten. Punt. Nu begint mijn nieuwe toekomst, met mensen die in mij geloven. Dat geeft veel vertrouwen. Ik ben blij dat het bestuur en de technische staf mij een kans hebben gegeven. Wat daarna gebeurt, ligt alleen bij mezelf. Ik ben altijd supporter van Beveren gebleven. Dat ik mijn carrière in vertrouwde omgeving nieuw leven kan inblazen, is een pluspunt. Het voelt aan als thuiskomen. Het lijkt alsof ik hier nooit ben weggeweest.”