Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Hopelijk doe ik er nog 100
Aan motivatie zal het Nicklas Pedersen vanavond niet ontbreken. De 30jarige Deense spits van KV Mechelen, vorige week tegen Genk goed voor drie goals, speelt op het veld van zijn vorige club én het is zijn honderdste match in de Belgische eerste klasse. Maar eerst een gesprek. Over die thema’s. En over Bandé, of wat dacht u? OVER ZIJN SPITSBROERTJE BANDÉ “Veel geld, maar hij verdient transfer”
Het draaide deze week bij KV toch weer vooral rond Hassane Bandé. De 19-jarige Burkinees versierde nu al zijn toptransfer, voor 8,25 miljoen, en daar is ook spitsbroeder Pedersen blij om. “Het is veel geld, hè. Maar Hassane verdient dit. Hij is nog een beetje ongeschoold, hij speelt op intuïtie. Dat maakt hem zo speciaal. Hij kan echt naar een grote club ooit, denk ik. Oké, Ajax is dat al, maar de Eredivisie is nog niet de beste competitie. (glimlacht) Hij mag al dromen van meer.” Of het Nederlandse voetbal Bandé zal liggen? “Ik speelde bij Groningen destijds vooral als nummer tien, maar er wordt in elk geval offensiever gedacht dan in België. Een aanvaller heeft er meer ruimte. Ze spelen man op man, dus als je je tegenstander kwijtraakt, ben je echt vrij. En Hassane kan dat dribbelen, accelereren. Bij Ajax zal de druk veel groter zijn. En ze zijn daar wat extraverter. Maar hij is zo vriendelijk, nederig en hardwerkend: iedereen gaat hem daar respecteren. Zeker omdat hij op het veld altijd zijn verantwoordelijkheid neemt.”
OVER ZIJN HONDERDSTE MATCH “Hadden er veel meer kunnen zijn”
Pedersen staat vanavond voor zijn honderdste wedstrijd in de Jupiler Pro League, play-offs incluis. “Serieus? Daar had ik geen idee van. Zo’n vijf jaar in eerste klasse, dat zijn dus twintig matchen per jaar? Oké... En hoeveel goals maakte ik?” We geven de 30-jarige Deen de kans om zelf te raden, en kijk: hij zit er boenk op. “24? Serieus, klopt dat? (grijnst) Oké, één goal om de vier matchen dus.” Maar het draait dus om die honderdste wedstrijd. “Natuurlijk is zoiets speciaal. Het hadden er natuurlijk al veel meer dan honderd kunnen zijn, zonder die zware knieblessures. Maar als ik fit blijf zoals nu, dan zullen er de komende jaren nog veel bijkomen - hopelijk nog eens honderd. Ik voel me echt goed. Ik speelde in vier dagen tijd tweemaal zo’n zeventig minuten tegen Genk en dat geeft me ook een mentale boost. Zoiets was lang geleden, maar ik weet nu dat ik het kan. Fysiek ben ik ook gewoon sterker dan de laatste 3,5 jaar. In mijn eerste periode in Mechelen trainde ik maximum twee keer per week, nu doe ik bijna alles mee. Een groot verschil.”
OVER ZIJN KILLERINSTINCT “Ik vertrouw op mijn afwerking”
Pedersen is momenteel spits nummer één bij KV en dankt zijn balvastheid, maar ook - dixit Jankovic - zijn killerinstinct. Tegen Genk bewees hij weer dat hij makkelijk scoort, telkens met zijn eerste baltoets in de zestien. “Het is altijd mijn kracht geweest om kalm te blijven. Ik vertrouwen op mijn afwerking. Ook omdat ik het met rechts en links kan, dan maakt het weinig uit hoe de bal valt.” Hij gaf het vorige week al aan: de eerste maanden scoorde hij amper één keer, maar kreeg hij ook amper kansen. Je vraagt je af: verleert een spits het gevoel voor doel dan niet? “Niet echt, op training zie je dat het nog altijd lukt. En dan lukt het ook in de wedstrijd.” In de fysieke match op Antwerp bleef Pedersen, die voordien ziekjes was, wel op de bank. Het is misschien minder zijn ding. “Ach ja, bij Gent en Oostende kozen ze ook meestal voor de grote, sterke types. Maar countervoetbal kan ik wel aan hoor. Ik ben dan niet de man die diep gaat, maar als Hassane de bal bijhoudt en ik uit de tweede lijn kom, zoals bij die eerste goal tegen Genk: dat werkt wel.”
OVER ZIJN TERUGKEER NAAR KVO “De trainer geloofde niet in mij”
Vanavond keert Pedersen voor het eerst terug naar Oostende, zijn vorige club, waar hij anderhalf seizoen voetbalde. Of beter gezegd: de bank verwarmde. Thuis mocht hij nooit starten, kon hij ook nooit scoren. “Het was een beroerde periode en een slechte keuze om in januari 2016 naar ginder te gaan. Maar het was deadline day en AA Gent wilde van me af. Het leek de goeie beslissing. De coach (Yves Vanderhaeghe, red.) was ook altijd positief over mij. Alleen gaf hij me nooit een kans. Ik startte één keer, tegen Genk, we verloren met 4-0. Daarna niks meer. Het was niks persoonlijks, we hadden geen probleem met elkaar. Ik had hem graag, hij mij ook. Maar hij geloofde niet in mij, ik was zijn type niet.” Vanderhaeghe zit nu bij Gent, Pedersen had kunnen wachten tot Adnan Custovic T1 was. Grijnzend: “Misschien wel! Met Adi had ik een goeie band, na de training werkten we vaak nog samen af. Maar je weet nooit hoe het loopt, hè.” Ook niet vanavond: “Oostende is goed bezig, een punt pakken zou al knap zijn. En natuurlijk hoop ik ginder uit te blinken!”