Union Lierse “Ik hoef niet elke dag met mijn kop in de krant te staan”

David Colpaert, de nieuwe T1 van Lierse (die het liefst van al in de schaduw werkt)

De 47jarige David Colpaert is vanavond op bezoek bij Union voor het eerst de kopman van de sportieve staf van Lierse. Een noodgedwongen

move van de Pallieters, die de succesvolle maar diplomaloze Will Still bij voetbalwet moesten vervangen.

Werken in de schaduw. Dat was tot vandaag de leuze van David Colpaert. Hij deed het voorheen in Oostende, bij Cercle Brugge en sinds mei van dit jaar ook op het Lisp. Maar vorig weekend werd Colpaert bruusk uit die schemerzone gerukt en pardoes op de stoel van hoofdcoach gespijkerd. Een must, aangezien Will Still niet over het vereiste UEFA A-diploma beschikt en zodoende niet langer als T1 mag fungeren. Maar wie is nu eigenlijk die geboren en getogen Gentenaar? Wie beter dan Colpaert zelf om ons de antwoorden te geven.

Speler

Neen, David Colpaert is niet de man met een grote spelerscarrière. Maar laat het vooral geen handicap zijn. Ook Will Still is momenteel slechts actief in het Waals-Brabantse provinciale voetbal, maar hij loodste de Pallieters samen met de huidige staf wel naar 22 op 27. “Ik was hoofdzakelijk in de Oost-Vlaamse eerste provinciale actief”, zegt David Colpaert. “Misschien was het nationale voetbal wel haalbaar geweest, maar het was moeilijk te combineren met mijn professionele activiteiten. Al op mijn 28e moest ik mijn actieve carrière noodgedwongen stopzetten na veelvuldig blessureleed. Toen was de stap naar het trainerschap snel gezet.”

Trainer

Intussen was David Colpaert naar WestVlaanderen verhuisd om daar zijn trainerscarrière te starten. “Ik was hoofdcoach bij de eersteprovincialers Boezingen en Zwevegem en combineerde dat met een rol als scout en analist bij Cercle Brugge. Verder werkte ik ook negen jaar als trainer van de nationale jeugd en beloften van Roeselare. En gaandeweg begon mijn leven als assistent: bij Oostende onder Fred Vanderbiest en Yves Vanderhaeghe, en nadien ook nog bij Cercle Brugge. Half mei ben ik dan bij Lierse aan de slag gegaan.”

Ambitie

David Colpaert kwam als assistent naar het Lisp. Vastberaden om ook in die rol te blijven. Tot hij vorige zaterdag plots de spots op zich gericht kreeg. Een rol die hem naar eigen zeggen niet op het lijf geschreven is. “Toegegeven, ik werk graag in de schaduw. Ik ben gek op het spelletje, maar hoef niet op de eerste pagina van de krant te staan om gelukkig te zijn. Bij Lierse moest ik nu wel opstaan. Ik voelde dat ik mijn verantwoordelijkheid moest nemen, maar ik ga er nog steeds van uit dat het een voorlopige maatregel is. Ik hou van de werkwijze in Lier, waar iedereen zijn rol kent en opneemt en ook een deel van de verantwoordelijkheid draagt. Maar ik hoef het hoge woord niet te voeren. (lacht) Misschien is dat wel een eigenschap die heel onze staf in zich draagt.”

Doel

Will Still en zijn gevolg wisten Lierse uit de degradatiezone te halen. Wat wil David Colpaert met diezelfde staf de komende maanden graag bereiken? “Ach, die zeven zeges op een rij doen ongelooflijk veel deugd, maar iedereen weet dat er ooit een einde komt aan zo’n reeks. Ik hoop dat we nog veel matchen na elkaar winnen, maar ik wil vooral anticiperen op de dag dat het een keertje fout loopt. Dan moeten we snel de rug kunnen rechten en de week nadien opnieuw klaar zijn. We krijgen voor de winterstop nog twee lastige verplaatsingen: naar Union en OH Leuven. Brengen we die tot een goed einde, dan is een plaats in de top vier een heel gezonde ambitie, denk ik.”

Lierse

Goed 150 kilometer heen, eenzelfde afstand terug. Dat is het dagelijkse traject van David Colpaert tussen Lier en Roeselare. “Het is een hele hap, maar voor mij geen belemmering. Vooral omdat Lierse me op het lijf geschreven is. Ik hou ervan om te werken in een warme en familiale sfeer. Lierse straalt iets uit. In Oostende leefde ook wel dat gevoel, maar het ging er op het einde steeds professioneler aan toe. Ik leef enorm mee. Het is fantastisch dat Lierse sportief weer op de rails staat.”

Privé

“Veel tijd voor een hobby rest er niet meer. Met mijn beroepsbezigheden en het voetbal zit de agenda goed vol. Gelukkig heb ik een vrouw die daar begrip kan voor opbrengen. Ze heeft zelf ook een ambitieus beroepsleven. Van de momenten samen met haar en met onze studerende dochter, daar kan ik echt van genieten.”