Eten om te delen

Autodidacten Sander en Valentine openen L’ilot op het Eilandje

Een horecaopleiding hebben ze nooit gevolgd, maar toch durfden Sander De Saegher en Valentine Ide de sprong wagen. Als autodidacten openden ze Bistrot L’ilot op het Eilandje. De keuken werd te laat geleverd, maar hun concept slaat aan.

Valentine Ide (26) was 4,5 jaar verantwoordelijke voor de kleding- en interieurwinkel in Graanmarkt 13. Zij heeft geen morzel horeca-opleiding, maar als goede gastvrouw countert ze dat elegant. Sander De Saegher (30) is even lang zaalmanager geweest in het restaurant eronder. Hij kookte al die tijd het eten voor het personeel, “maar ik heb geen scholing”, aldus de autodidact. “Ik ging ervan uit dat ik voldoende tijd zou hebben om gaandeweg mijn techniek bij te schaven. Niet dus, vanaf de eerste avond was het hier vollen bak, dan ga je gewoon door. Uiteindelijk komt het neer op lekker koken.”

Toen ze L’ilot (letterlijk Eilandje) bedachten, hadden Sander en Valentine het beeld van een Parijse bistro voor zich. “We wilden geen groot uithangbord. We droomden van een restaurantje waar je drie keer voorbijloopt voor je binnenstapt. We wilden grote ramen aan de straatkant, zodat je bij goed weer half buiten zit, zelfs al zit je niet op het terras. En ronde tafeltjes, dat ook.”

Wijnkast op maat

“Och, het moest gewoon een zaak zijn waar we zelf ook graag wilden binnenwaaien.” En dus sleepte het stel sympathieke ronde tafeltjes aan en bouwde Sanders broer Timo een wijnkast op maat in de nis van de vroegere koffietoog. Het is nog zoeken naar de juiste decoratie, maar de sfeer is er zeker. “Als wij ergens op ons gemak zijn, dan bestellen we vaak een extra voorgerecht, om in het midden van de tafel te zetten en met zijn tweetjes op te eten. Schotels delen, dat is helemaal ons ding.”

Op de kaart staan vier aperitiefhapjes, een kaasschotel en een dessert. Daartussenin vind je acht gerechtjes die kunnen besteld worden als voor- of hoofdgerecht. “We merken dat mensen ’s avonds liever gerechten delen dan tijdens de lunch. Op de middag hebben ze minder tijd. Wij passen de grootte van de gerechten aan. We zien sommige oudere klanten die nooit een gerecht delen, terwijl er jongeren zijn die letterlijk alles delen.” “Je voelt snel aan hoe gasten willen eten en wij passen ons aan. Als iemand voor de lunch één gerecht kiest, dan vragen we vaak of ze iets meer willen hebben. Als mensen gerechten willen delen, raden we aan te beginnen met drie tot vier gerechten. Ze kunnen altijd nog bijbestellen. Sommigen verkiezen dan weer het complete menu van 40 euro. Dat is in feite een wandeling door de hele kaart, of acht tot tien gerechten. Sommigen nemen dat graag, omdat ze dan niet moeten kiezen”, lacht Sander.

Tarte tatin

“We hadden het idee om het menu elke zes weken te veranderen. Maar we zien nu dat we daar beter na een maand al zachtjesaan mee beginnen. Dan vraag ik aan klanten of ze zin hebben om iets nieuws uit te proberen en vraag ik nadien hun oordeel. Een betere testbank is er niet.” Toch gooien Sander en Valentine niet het hele menu weg. “We weten nu al dat sommige gerechten niet weg kúnnen, want er is te veel vraag naar de ravioli, handgesneden tartaar en dagverse tarte tatin.” Die is dan ook goddelijk: smeuïge appel met een hint van citrus. Logisch dat het een winnaar is.

FOTO'S JORIS HERREGODS Een horecaopleiding heeft Valentine nooit gevolgd, maar ze countert dat elegant als goede gastvrouw.

Ravioli, eendenborst en knolselder.

Sander werkt enkele gerechten af.