Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Chris Froome riskeert Vueltazege kwijt te spelen
Vuelta en Tourwinnaar heeft te veel salbutamol in urine
Afwijkende dopingtest. “Foutje van de dokter.” Een veelvoudig Tourwinnaar in opspraak. Een wielericoon op de rand van een schorsing. Het wielrennen beleeft nog maar eens een pijnlijk déjàvu. Chris Froome mag tegenstribbelen wat hij wil – nu al is een ellenlange juridische procedure onafwendbaar – maar het kwaad is onherroepelijk geschied. En een straf onvermijdelijk. Dwaze Froome, dom Sky, ongelukkige wielersport.
Het ongelukkige pufje te veel. Schrijf maar op. Dat wordt de inzet straks. In de verklaring die Sky gisteren razendsnel verspreidde tekende de verdediging van Froome en zijn ploeg zich al af . Nee, het was niet Froome die de fout begaan had. Hij had slechts het advies van zijn dokters gevolgd. En dat het toch wel vreemd was dat hij, die elke dag getest werd, slechts één keer de bewuste dosis had overschreden. Misschien dat het puffertje in combinatie met bepaalde voeding en uitdroging, een merkwaardig effect had gegeven? Ach, wat komt het allemaal bekend voor. En mocht het vandaag niet om Froome maar om – we zeggen maar wat – een tweederangsrenner uit Litouwen gaan, we zouden de argumenten hier wellicht niet eens neerschrijven. Doktersadvies? Elke renner blijft de eindverantwoordelijke voor zijn eigen lichaam. De ouwe wielerwet geldt voor iedereen, ook voor viervoudige Tourwinnaars. En over dat vreemde effect: Sky en zijn advocaten zullen ons straks bedelven onder medische analyses van salbutamol en wat het allemaal met je lichaam kan doen. Ocharme de rechter die over de geloofwaardigheid zal moeten oordelen. Maar vergeef ons het scepticisme. Wielrenners die dat ene onverklaarbare positieve plasje vol onbegrip afwentelen op de merkwaardige kronkels van hun eigen lichaam: we hebben er iets te veel van zien passeren. Noem het het gevolg van de bezwaarde geschiedenis van zijn sport. Froome heeft heel erg de schijn tegen.
Nog meer door de recente geschiedenis van zijn eigen ploeg. Marginal gains. Winst boeken door op de kleinste details te letten. In eten, slapen, trainen. Wat hebben we er Sky voor bejubeld. Als was het een nieuw wonderrecept. Maar al een tijdje weten we dat het recept vooral stokoude ingrediënten bevat die de wenkbrauwen doen fronsen. Dat het dure woorden waren, die moesten vermommen dat Sky vooral de grenzen opzoekt. Niet in het minst op het medische vlak. Zie Wiggins en zijn TUE. Zie het verhaal rond het mysterieuze pakje van Wiggins. Sindsdien heerst het beeld van een dubieuze ploeg die haar zaakjes niet onder controle heeft, ook niet op medisch vlak. Froome is vandaag de volgende die dat aan den lijve mag ondervinden.
Misbruik
Al is het niet eens de essentie van deze hele affaire – de pejoratieve bijklank die dat woord heeft, is helaas geheel terecht. De sleutelvraag is niet of Froome zich een pufje te veel heeft gepermitteerd, maar wel wat dat puffertje überhaupt in de Vuelta te zoeken had. Een vraag die in het verlengde ligt van het al veelvuldig gevoerde debat rond de TUE’s. Ook daar luidt de kwestie: moet een renner die een medisch probleempje heeft niet veeleer uitzieken in plaats van zich te wenden tot uitzonderlijke medische voorschriften? Onder meer Tim Wellens – hulde daarvoor – maakte al onomwonden duidelijk wat zijn voorkeur geniet. Misschien moesten we de discussie maar uitbreiden. Inspanningsastma mag dan een reële kwaal zijn in het peloton, de vraag is of je een renner die eraan lijdt ook op kunstmatige manier moet helpen om die kwaal te overwinnen en hem vier keer de Tour te doen winnen? Zoals iemand subtiel op Twitter suggereerde: zou die man niet beter gaan bowlen, schaken of sjoelbakken? Zelfs al is dat puffertje weinig meer dan een onschuldig middeltje dat je in elke Vlaamse huisapotheek terugvindt, je zet er hoe dan ook een poort mee open. Een poort naar onvoorzichtigheid. Naar misbruik. Naar dat pufje, dat pilletje of dat spuitje te veel. Domme Froome.
Herboren Froome, ‘abnormale’ urinetest
Tot gisterochtend was de rit van Suances naar Santo Toribio de Liébana vooral gekend als het gloriemoment van Sander Armée, die zichzelf verbaast door in de slotklim een aantal gereputeerde medevluchters af te schudden. Een tiental minuten later bolt een herboren Froome over de finish. Nibali moet twintig seconden toegeven en krijgt een mentale opdoffer. Zoals nog twintig andere keren in de Vuelta wordt leider Froome aan een dopingtest onderworpen. Wat Froome dan nog niet weet, is dat in de afgeleverde urine 2.000 nanogram salbutamol per milliliter wordt gevonden, veel meer dan de 1.000 nanogram die officieel worden toegestaan. Let op: dit wordt niet beschouwd als een positieve dopingtest, wel als abnormale waarden die om een verklaring vragen. Froome zal uiteindelijk de Vuelta winnen.
Op de hoogte gebracht tijdens WK
Chris Froome bevindt zich in het Noorse Bergen waar hij deelneemt aan het WK tijdrijden. De Brit is een van de favorieten, maar heeft geen verhaal tegen Tom Dumoulin en ziet ook de Sloveen Primoz Roglic voor zich finishen. Froome strandt op brons. Of Froome het nieuws van zijn ‘abnormale waarden’ voor of na zijn WK-race heeft vernomen, en of dat dus door zijn hoofd speelde, is niet geweten.
De onthulling
De Franse krant Le Monde en het Britse The Guardian pakken uit met het nieuws over Froomes abnormale waarden, bijna drie maanden nadat Froome zelf op de hoogte is gebracht. Zowel de UCI als Team Sky bevestigt het nieuws vrij snel. In de urine van Froome werd bijna 2.000 nanogram salbutamol gevonden, twee keer zo veel als toegestaan. Froome zelf bevestigt dat hij het geneesmiddel Ventolin heeft gebruikt om zijn aanvallen van inspanningsastma te bestrijden en dat hij, op advies van de teamarts, de dosissen heeft verhoogd. De medische wereld benadrukt wel dat zulke hoge waarden zo goed als onmogelijk het gevolg kunnen zijn van het gekende ‘puffertje’, wat zou wijzen op het niet-toegestane gebruik van injecties of tabletten.