Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Collega’s hebben beloofd mij nooit alleen te laten”
Bijna 3 jaar na aanval poetst slachtoffer Marina weer in Delhaize op het Zuid
Op 20 februari 2015 veranderde het leven van Marina Tijssen (55) uit Olen voorgoed. Ze werd overgoten met zwavelzuur terwijl ze aan het werk was in de Delhaize op het Antwerpse Zuid. Bijna drie jaar en vijftig operaties later besloot ze om haar job als poetsvrouw opnieuw op te nemen.
Jelle Frenken, de 41-jarige Nederlander die Marina destijds aanviel door zuur in haar gezicht te gooien, kreeg in mei dit jaar 18 jaar celstraf. De gevolgen van de aanval draagt Marina levenslang met zich mee. Ze ging al vijftig keer onder het mes. Ondanks de pijn die ze nog heeft aan haar mond, voelt ze zich vandaag naar eigen zeggen redelijk goed. Ze is, bijna drie jaar na de zuuraanval, opnieuw vier dagen per week aan het werk als poetsvrouw in Delhaize Hippodroom in de Museumstraat op het Zuid. “Momenteel gaat het vrij goed. Ik heb deze job altijd graag gedaan en doe dat nog steeds”, vertelt ze. “De eerste dagen waren emotioneel, zowel voor mij als voor mijn collega’s. Maar zonder hen was het nog veel moeilijker geweest.”
Lichte paniek
Op de plaats waar de aanval destijds gebeurde, komt Marina niet. “Daar doen de collega’s het poetswerk. Dat is voor mij te moeilijk, dan panikeer ik.”
Voorlopig wordt Marina nergens alleen gelaten. Ze is steeds in het gezelschap van één of meerdere collega’s. “De collega’s hebben mij beloofd dat ze steeds in mijn buurt blijven. Alleen ben ik nog veel te bang en dat zal waarschijnlijk nog even duren.”
Vooral de lift nemen, is iets wat ze zo veel mogelijk vermijdt. “Als ik de lift neem, ga ik helemaal achteraan tegen de muur staan. Ik ben bang dat er opeens iemand voor de deur staat, wanneer die opengaat”, klinkt het. “Ook wanneer er een vrachtwagenchauffeur iets komt leveren, geraak ik soms in lichte paniek. ‘Wat als die man helemaal geen chauffeur is’, denk ik dan. Bovendien schrik ik van openstaande deuren en zit ik vaak achterom te kijken. De angst is dus zeker nog aanwezig.”
Niet verstoppen
Het sociaal contact dat Marina opnieuw kan delen met haar collega’s, zorgt ervoor dat ze – ondanks alles – toch met plezier gaat werken. “De eerste dag dat ik weer aan het werk was, zijn er zelfs collega’s opgedaagd die eigenlijk een vrije dag hadden. Opnieuw samen lachen en babbelen biedt enorm veel steun. Contact met anderen behouden is voor mij heel belangrijk, ik mag mezelf niet verstoppen.”
MARINA TIJSSEN Slachtoffer “Ik schrik van openstaande deuren en zit vaak achterom te kijken. Ook de lift probeer ik te vermijden. De angst is zeker nog aanwezig.”