Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik heb geen recht op een WKselectie”
Tom Meeusen heeft na rotseizoen geen hoop meer voor WK
Tom Meeuws of Tom Meeusen. Bijna naamgenoten. De ene politicus, de andere veldrijder. Maar dat is niet eens hun grootste gemene deler. Allebei hebben ze – een understatement – al vrolijkere tijden meegemaakt. Ook de veldrijder. De vinnige subtopper van weleer is deze winter verworden tot een anonieme meeloper – en zelfs dat lukt niet altijd. Veel rottiger kan een rotseizoen niet zijn. Tom Meeusen (29) beseft de gevolgen. “Ik heb geen recht op een WKselectie.”
Zijn ereplaatsen? Ooit waren er seizoenen dat je hier zowat de hele veldritkalender kon opsommen. Tom Meeusen reed zich overal wel in de kijker. Maar vandaag heeft hij letterlijk aan twee vingers genoeg om zijn podiumplaatsen te tellen. Derde in Overijse en Mol – niet eens klassementscrossen. Verder nog een paar vijfde plaatsen – Hamme, Gavere, Hasselt – maar vooral heel veel dubbele cijfers. Al die wedstrijden waar Meeusen niet eens de top tien haalde. Of erger: waar er DNF achter zijn naam staat. Did not finish. Opgegeven. Best verwonderlijk dat bondscoach Sven Vanthourenhout hem daarom ruim een week geleden nog als een potentiële WK-ganger noemde. Met vier andere renners lag Meeusen in de balans voor de laatste twee tickets. Maandag, na Nommay, hakt de bondscoach de knoop door. Maar één man heeft nu al zijn conclusies getrokken. “Ik hoop er niet meer op”, bekent Meeusen. “Ik heb een week voor het BK in Leuven opgegeven. Ik heb op het BK zelf opgegeven. Terwijl al die andere kandidaten zich wel getoond hebben. Het zou niet correct zijn als ik nog voor een selectie in aanmerking kom. Ik heb geen recht om naar het WK te gaan.”
Je reist dit weekend toch nog af naar Frankrijk? Je was in 2014 de laatste Wereldbekerwinnaar in Nommay. “Dat wel. Ik kan niet anders dan gewoon blijven doorgaan. Maar het is niet plezant om zo het seizoen vol te maken.”
De hamvraag dan maar: waar is het misgelopen deze winter?
“Ik weet het niet. Ik weet het écht niet. Ik doe mijn best, ik probeer mij voor elke wedstrijd weer op te laden, maar het lukt gewoon niet. Ik ben dit seizoen nog geen enkele keer na een wedstrijd naar huis gereden met een tevreden gevoel.Maar de oorzaak? Met bloedwaarden of zo heeft het niets te maken. Het gaat gewoon niet beter op dit moment.”
Ook op het BK kwam je er niet aan te pas. “Dat is een goed voorbeeld. Na de kerstperiode heb ik nog een week heel hard getraind. Gevolg: in Leuven was ik oververmoeid. Maar voor het BK was ik wel goed uitgerust. Ik had er echt iets van verwacht. Maar, opnieuw: het ging gewoon niet.”
Probeer eens een reden te bedenken?
“Ik stel vast dat ik het moeilijk heb sinds die crossen in Amerika er in het begin van het seizoen zijn bijgekomen. Als ik dat vergelijk met mijn eerste profjaar... Toen lag in september niemand wakker van de cross. Je reed in Erpe-Mere, Neerpelt, nog wat kleine crossen… Je had rustig de tijd om beter te worden. Sterker: was je dan al te goed, dan riep iedereen meteen dat je veel te vroeg in vorm was. Maar tegenwoordig moet je er al helemaal staan in september. Gevolg: al drie jaar op een rij mis ik de start van mijn winter...”
…en kan je de rest nadien niet meer bijbenen. “De laatste twee jaar kon ik dat op ervaring nog wel goedmaken en kwam ik er op termijn nog een beetje door. Maar dit jaar lukt zelfs dat niet. En dat valt op. Rij ik in vijftiende positie, dan heeft iedereen mij gezien. Bij jongens die daar elke week zitten, wordt er niet over gepraat. Ik merk dat aan hoe er naar mij wordt geroepen. Dat is allemaal niet motiverend.”
Rob Peeters weet het vorige week aan de dominantie van Van der Poel en Van Aert. “Ze rijden zo hard. Ik kan gewoon niet meer volgen.” “Er wórdt harder gereden dan vroeger. En die twee zijn heel moeilijk kloppen. Allemaal waar. Maar dat is niet de reden. Als ik in absolute topconditie zou zijn, kan ik nog altijd een prijs rijden. Zoals er tegenwoordig van in de start wordt ingevlogen, dat zou zelfs in mijn voordeel moeten zijn. Vroeger zou ik altijd mee geweest zijn. Dat maakt het zo frustrerend.”
En te bedenken dat je na je vertrek bij Sven Nys en Telenet Fidea naar Circus Corendon afgelopen zomer nog een en al motivatie was. “Dat maakt het zo ambetant. Ik heb mij nog nooit zo goed gevoeld in een ploeg als nu. En ik heb nog een contract voor de volgende twee jaar. Ik zou niet liever willen dan iets terug te geven. Daarom ga ik binnenkort wel eens praten met de ploeg om te bekijken hoe zij het ziet.” Voel je de druk van de ploeg? “Nee. Dat is het grote verschil met de vorige jaren. Iedereen blijft mij steunen. Deze week zijn Mathieu en David (Van der Poel, red.) mij nog komen halen om samen te trainen. Of ik nu een slecht seizoen heb of elke week op het podium sta, Mathieu blijft mij op dezelfde manier behandelen. Alleen blijft veldrijden wel een individuele sport. Ik moet niet teren op andermans prestaties.”
Maak je je zorgen op lange termijn? Je bent nog geen dertig.
“Ik weet heel goed dat dit geen vijf jaar kan duren. Maar hoe moeilijk het dit jaar ook is, ik kan niet geloven dat ik het niet meer kan. Eén troost: ik heb nog zo’n rotseizoen gehad (2012-2013, red.). Een jaar later reed ik de beste winter uit mijn carrière.” WIM VOS