Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Telkens weer thuiskomen
La Rosa in Edegem krijgt weer meer appreciatie van restaurantgids Gault&Millau
Restaurant La Rosa is meer dan een degelijk restaurant. Voor veel klanten is het telkens weer thuiskomen. Moeilijk, want concurreren met mama’s keuken is niet evident. Toch, Gault&Millau was ook tevreden, zodat de ambitie weer smeult.
Toen Wannes Sabbe en Dieter Meyer vijftien jaar geleden hun restaurant startten, was de hele wijk genoemd naar rozen. “In dit huis was café Het Rozenhof gevestigd en ook het benzinestation aan de overkant droeg die naam”, weet Dieter Meyer nog. “Daar komt de naam La Rosa vandaan. Toen hadden we zelfs rozen in ons interieur.” Ze verloren aan belang, zeker toen papierkunstenaar Axel Goossens in opdracht van de uitbaters een vier meter lange pauw in de zaak ophing. “Ik start altijd met een levensecht 3D-ontwerp”, zegt Goossens. “Dat wordt platgedrukt en geprint en daarna start het knip- en plakwerk. Dat laatste kan nooit perfect zijn, maar het komt de levendigheid van het ontwerp ten goede.” Dieter beaamt dat: “we zien steeds weer nieuwe schaduwen, zodat het is alsof er leven in het dier zit.” Dat de pauw, die refereert naar het art-decokarakter van het pand, nog niet te snel zal verdwijnen, blijkt uit het drukwerk van de zaak: het trotse dier drukt zijn stempel. Toeval: ook de kunstenaar worstelde met zijn ontwerp, dat veel groter uitviel dan gedacht.
“Wat eten we?”
Hij zal dezelfde beginnersfout hebben gemaakt als Wannes en Dieter. “We waren toen eerder een brasserie”, zegt Dieter. “Onze eerste kaart was geweldig groot, met tien voor- en tien hoofdgerechten, plus nog eens vier suggesties van elk. Gelukkig volgden onze klanten voor 80 procent onze suggesties, zodat we de kaart geruisloos konden aanpassen. Nu hebben we elke maand vier voor- en vier hoofdgerechten. Maar de suggesties blijven gegeerd. Veel mensen vragen ons na het binnenkomen: ‘En? Wat eten we vandaag?’ Juist daarom hebben we elke dag een nieuwe lunchsuggestie.” “En dan nog”, valt chef Wannes in, “sommige klanten vragen gewoon hetzelfde als een paar dagen eerder.” De appreciatie is dan ook groot. Die van Gault&Millau fluctueert. Het duo had 14, zakte naar 13, maar staat nu sterker dan ooit, met 14 en twee koksmutsen. “Ik denk dat de gids ons goed doorzien heeft”, geeft Wannes grif toe. “Toen we zakten, was onze focus verzwakt. We waren jonge vaders die bovendien een tweede zaak wilden opstarten. Dat hadden we niet mogen doen. We zijn er twee jaar later dan ook uitgestapt. Bovendien had de inspecteur toen een slechte saus gekregen. Allez, alles liep mis.” “Maar nu zitten we weer op koers. In feite zijn we niet bezig met die punten, maar wel met de kwaliteit. Al hopen we natuurlijk dat we geen punten meer verliezen. Als ik echt eerlijk moet zijn, begrijp ik sommige quoteringen niet. Och, we zijn tevreden als onze klanten content zijn en zeggen dat we beter zijn dan die of die sterrenchef. Collega’s met een ster zeggen ons ook vaak dat we meer waard zijn. Dat doet goed. Onze ambitie? Nog een cijfertje hoger en juist één jaar voor we gaan stoppen een ster”, lacht Wannes.