“Waarom komt het Tunesische volk opnieuw op straat?”

Vorige week was het de zevende verjaardag van de val van de Tunesische dictator Ben Ali. Toch zien we weinig euforie in de straten van Tunesië. Sinds 2011 waait er in Tunesië een nieuwe, democratische wind. Bedoeling was het land snel te hervormen tot een democratische rechtstaat. Helaas heeft men weinig aandacht besteed aan de verbetering van de sociaal-economische toestand. De staatsschuld is sinds 2011 van 39,2 tot 60,6% gestegen. De Tunesische dinar verloor 40% tegenover de dollar en het werkloosheidcijfer ligt op 35%. De regering besliste hierop de belastingen vanaf 2018 drastisch te verhogen. Gevolg: veel Tunesiërs kunnen zich zelfs geen basisvoedsel meer permitteren. Daarop zijn jongeren op straat gekomen met de slogan Fech Nestanaou, ‘waar wachten we nog op’? Verschillende bewegingen hebben zich aangesloten, met als resultaat een massale volksopstand. Waar ligt nu de oplossing? Een democratiseringsproces is niet louter gebaseerd op het vormen van een parlement met volksvertegenwoordigers die wetten stemmen. Er is ook expertise nodig om een land te leiden. En alles staat of valt met de economische toestand van een land. De vicieuze cirkel van de traditionele partijpolitiek moet doorbroken worden en plaats ruimen voor nieuw bloed. Tunesië kent genoeg capabele, hoogopgeleide jongeren die van hun land een welvarende staat kunnen maken. Het wordt hoog tijd dat deze jongeren, met wie de revolutie is begonnen, een kans krijgen en van deze koude Tunesische winter opnieuw een bloeiende Arabische lente maken.