Januari, maand van de valstrikken

De voorbije twee seizoenen was januari de maand van de valstrikken. Twee jaar geleden won AA Gent op Standard (03) en leken de Buffalo’s rijp voor een verlenging van hun landstitel. Vorig jaar swingde Club Brugge op Sclessin (andermaal 03) en leek blauwzwart klaar voor een nieuwe oppergaai. Veel waarnemers dachten na de Brugse 51bekerzege tegen Charleroi voorbije dinsdag dat de race weer gelopen was. Wij maken die fout alvast niet meer.

Niet dat Club Brugge in paniek moet geraken na de amechtige prestatie van gisteren op Antwerp die in extremis nog een puntje opleverde. Maar we blijven bij wat we altijd al schreven: over de titel wordt pas in Playoff 1 beslist. Hoezeer Club Brugge ook het geluk heeft dat je in een kampioenenjaar moet hebben, net als de verbetenheid om er tot de laatste minuut in te blijven geloven. Club Brugge is de titelfavoriet, maar april en mei zijn de maanden waarin het moet gebeuren. Dit is slechts opwarming, met hier en daar een pluspuntje.

Op dit moment staat Club na de halvering van de punten nog welgeteld vier punten voor op Charleroi en vijf op Anderlecht. Die halvering van de punten is een aberratie die Club al langer (terecht) aanklaagt. Maar het is wat het is. Je kan altijd beter vijf punten meer dan vijf punten minder hebben. Maar met straks tien topwedstrijden, waarvan twee onderlinge duels, op het programma is er helemaal geen reden om te roepen dat de race al gelopen is. Nu niet en op het einde van de reguliere competitie ook niet.

De prestatie van Anderlecht in Genk was niet overdonderend. Maar er was wel beterschap te zien in het spel van de regerende landskampioen. Paarswit voetbalde beter dan voorheen. Het was dominant in balbezit en controleerde na de 01 tegen Genk makkelijk de voorsprong. Er zitten nog veel hiaten in het team van Hein Vanhaezebrouck maar er was in de Luminus Arena meer dan voorheen een systeem te ontwaren. Aan de defensieve zekerheid moet nog worden gesleuteld, want ook Genk had op voorsprong kunnen komen. Bovendien is er, hoe voorspelbaar, een probleem in de spits. Sylvère Ganvoula viel zwaar door de mand. Als Vanhaezebrouck met de verrassende basisplaats van de Congolees wilde aantonen dat Anderlecht vooraan nog iemand nodig heeft en een speler van het niveau Bolingi van Moeskroen dat probleem niet zal oplossen is hij daar uitstekend in geslaagd.

Kortom, zij die denken dat het voorbije weekend richting aan het kampioenschap heeft gegeven, dwalen. In april en mei gaat het gebeuren. Eerder echt niet.