Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik wilde laten zien waartoe ik in staat was”
Renaud Hardy probeert touwtjes in handen te houden tijdens verhoor op tweede procesdag
RENAUD HARDY
Beschuldigde “Waarom ik filmde? Om de mensheid te kunnen laten zien hoe ver ze een liefhebbende mens als ik kunnen krijgen.”
Met een elektronische pepermolen, een drone en een stofmasker trok Renaud Hardy op 17 september 2015 naar het huis van Linda Doms, die hij folterde, verkrachtte en vermoordde. Hoe hij dat deed? “U zult het wel zien op de film.”
De Renaud Hardy-show die hij gisteren tijdens zijn verhoor begonnen was, zette Hardy op de tweede dag van zijn assisenproces gewoon verder. “Meneer de voorzitter, ik heb gisteravond in bed kunnen kruipen zonder eten in de gevangenis. En ik heb veel hoofdpijn omdat ik mijn bril was kwijtgeraakt bij de overbrenging van de gevangenis van Dendermonde naar die van Hasselt.” Later bleek dat hij wel gewoon brood met beleg had gegeten, hetzelfde avondmaal dat hij voor zichzelf klaarmaakte na de twee moorden, en dat er al een nieuwe bril onderweg was nadat er een opticien was langsgeweest om zijn ogen op te meten.
Het verhoor over de moord op Linda Doms en de aanval op actrice Veerle Eyckermans liep even stroef als maandag. Toen voorzitter Dirk Thys Hardy vroeg hoe het was om voor het eerst in de gevangenis te belanden nadat hij een vrouw met een loodjesgeweer had beschoten, begon hij over heel iets anders. “Zo kan het niet verder. U antwoordt op mijn vraag, ik sta u niet toe om over iets anders te beginnen”, waarschuwde de voorzitter. “Hoe was dat om in de gevangenis te belanden?”
Hardy: “Tijdens de huiszoeking is er ducttape gevonden, dat is heel sterke tape”, waarop de voorzitter hem afbrak en zei: “Ik noteer dat u niet wil antwoorden. We gaan naar de volgende vraag.” Hardy liep rood aan en begon te trillen. “Het gaat niet meer”, liet hij weten aan zijn advocaat, die vervolgens om een schorsing vroeg.
Een beetje keet schoppen
Over de aanval op actrice Veerle Eyckermans, die bij Hardy in de buurt woonde, verfer klaarde hij dat hij van plan was om “een beetje keet” te gaan schoppen. Hij was gefrustreerd omdat zijn auto in beslag was genomen na een incident met een loodjesgeweer. Bovendien was hij buitengezet in zijn appartement. Hardy haalde een pikhouweel uit de schuur van de actrice en vernielde er de voordeur mee om “kattenkwaad” uit te halen en de politie op een dwaalspoor te brengen. Toen hij haar hoorde thuiskomen, wachtte hij haar buiten op en sloeg haar met een lange stok op haar gezicht, waarop ze hard begon te gillen en wegkroop onder een boom. “U hebt deze feiten tot eind vorig jaar ontkend, maar op een muts die bij het huis werd gevonden, werd wel uw DNA aangetroffen”, zei de voorzitter. Hardy: “Hebt u die muts hier liggen?” Voorzitter: “We hebben alles hier liggen.” Hardy: “Ik pleit schuldig in deze zaak, maar er zijn dingen die niet kloppen. Zo’n muts valt niet zomaar af. Ik wil die gerust eens opzetten.” Dat stond de voorzitter niet toe.
De moord op Linda Doms had Renaud Hardy gepleegd omdat ze volgens hem altijd lachte met zijn ziekte en had rondverteld dat hij in de gevangenis had gezeten. Ze zou ook eens gezegd hebben: “Kruip terug in uw bed,
Parkisonneke”, al kan niemand die haar kende zich dat voorstellen. Volgens Hardy hadden Linda, een ex van lang geleden, en zijn vriendin Doris elkaar al een aantal keer erotisch gemasseerd. “Wat deed u dan?”, polste de voorzitter. “Ik las de gazet”, antwoordde Hardy. “Ik kon er moeilijk bovenop gaan liggen.”
Die bewuste avond in september was Hardy met de fiets naar Hofstade gegaan en krabde hij bij haar aan de deur alsof hij een kat was. “Ze deed open en ik gaf haar een nekslag met een stok, een coup de lapin. Daarna is ze gevallen. Waarom ik dat deed? Om de mensheid te kunnen laten zien hoe ver ze een liefhebbende mens als ik kunnen krijgen.” Voorzitter: “Wilde u dat op YouTube zetten?” Hardy: “Niks van. Ik wilde mensen laten zien waartoe ik in staat was, gedreven door waanzin. Ik heb nooit beelden gecommercialiseerd. Ik heb wel duizend pornofilms gemaakt, maar daar heb ik me nooit mee beziggehouden.”
Hardy bleef anderhalf uur met het slachtof- in de tuin en vernederde haar. “Hoe dan?”, vroeg de voorzitter. Hardy: “Dat zult u wel zien op de film.” Waarschijnlijk wordt die vanmiddag aan de jury getoond. Na de mishandelingen in de tuin versleepte Hardy Linda naar binnen en ging daar verder met mishandelen, uitschelden en verkrachten. Voorzitter: “Er zijn aanwijzingen dat u die elektrische pepermolen hebt ingezet.” Hardy: “Er wordt geïnsinueerd dat ik haar daarmee gepenetreerd heb, maar dat is niet waar.”
Alles onder invloed
Uit het filmpje dat Hardy maakte, blijkt dat hij vooral gefrustreerd was over het feit dat Linda eerder geen seks met hem wilde. “Ik heb alles onder invloed gedaan”, zei Hardy. “Vergelijk het met iemand die een fles whisky heeft gedronken. Ik moest de dag erop op die film gaan zien wat er gebeurd was, kunt u zich dat voorstellen?”
Na de feiten ging Hardy naar huis, dumpte wat bewijsmateriaal, smeerde thuis een boterham en ging slapen. De volgende ochtend kwam zijn vriendin Doris coke snuiven en vrijen. Voorzitter: “Is er seks geweest die ochtend?” Hardy: “Waarom zou er geen seks geweest zijn?” Voorzitter: “Omdat u geen zin had na de feiten van de avond ervoor.” Hardy: “Ik heb áltijd zin.”
De dag na de feiten maakte Hardy met Doris en een andere dame ook nog een seksfilmpje. Hij bekeek de beelden van de moord en toen de speurders bij hem binnenvielen, was hij porno aan het kijken. “Ik moest op de hoogte blijven van de laatste nieuwe trends.”
Toen Hardy na zijn verhoor de kans kreeg om zelf nog iets te zeggen, werd hij emotioneel. “Het voelt enorm zwaar om hier bij wijze van spreken mijn broek af te doen en in mijn bloot gat voor jullie te staan. Ik wil me excuseren bij iedereen die ik gekwetst heb. Mijn moeder, mijn twee zussen, mijn petekind…” Over de slachtoffers of hun nabestaanden kreeg hij geen woord over zijn lippen.