Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Het grote gelijk van de grote showman
Sa Pinto speelt met vuur, maar leidt Standard in extremis naar Playoff 1
Na twee jaar zonder is Standard nog eens verzekerd van Playoff 1 en daar mag het Mehdi Carcela voor danken. De Marokkaan begon tot groot onbegrip van velen op de bank, maar deed na rust de match kantelen en had een voet in alle goals van zijn ploeg. “Ik weet uit ervaring dat je zo’n speler pas op het juiste moment moet brengen”, beweerde coach Ricardo Sa Pinto vol bravoure.
Je moet het maar durven. In de allesbeslissende match, een partij die je moet winnen om zeker te zijn van Play-off 1, je beste speler op de bank laten beginnen. Ricardo Sa Pinto deed het met Mehdi Carcela, tot onbegrip van vele analisten en tot ergernis van nog veel meer Standardsupporters. En hoewel dat zo gepland was – “Ik had nood aan rust na de vele matchen”, bekende Carcela achteraf – leek het na een helft voetballen de ondergang te worden van de Portugees. 2-0 voor Oostende, concurrent Kortrijk leidde zelfs met 2-0 tegen Charleroi, terwijl met Antwerp een andere gegadigde voor de top zes met een 1-1-stand ging rusten op Anderlecht. Een derde jaar op rij Play-off 2 wenkte.
Nooit klaar
Maar als de voorbije weken iets hebben geleerd, is het wel dat je nooit klaar bent met dit Standard. En dan vooral omdat het over Mehdi Carcela beschikt. De Marokkaanse vleugelspits kwam aan de rust voor Gojko Cimirot en tilde zijn hele ploeg naar een hoger niveau. Vijf minuten ver in de tweede helft belandde zijn voorzetschot in de voeten van Renaud Emond: 2-1. Een kwartier later frommelde Moussa Djenepo na een combinatie van Carcela en Mpoku de gelijkmaker binnen. En twintig minuten voor tijd schilderde Carcela de bal op het leer van Collins Fai, die knap de 2-3 in de korte hoek knalde.
En dus kon Sa Pinto zichzelf na afloop op de borst kloppen. Zijn plannetje pakte namelijk op onwaarschijnlijke wijze goed uit, al zal 2-0 achterkomen daar geen deel van hebben uitgemaakt. “Ik zit al even in het voetbal en weet uit ervaring dat je zo’n speler pas op het juiste moment moet brengen”, begon hij met een uitgestreken gezicht zijn betoog. “Carcela heeft voor zijn komst lange tijd niet gespeeld. Ik kon hem maar één helft gebruiken, maar ik wist dat hij daar genoeg aan had om het verschil te maken.”
Of de Portugese oefenmeester er tijdens de rust nog in geloofde? De vraag stellen, was ze eigenlijk beantwoorden. Of wat had u gedacht? “Ik zeg toch al negen maanden dat we het gaan halen? Dus jullie weten heel goed dat ik er altijd in geloof. In de rust heb ik mijn spelers gewoon moeten kalmeren. We speelden goed en creëerden veel kansen. We namen meer risico, maar ik wist dat we het zouden redden als we onze eerste goal zouden maken. Na de 2-3 hebben we gas teruggenomen, want als je als Standard zijnde nog te veel risico’s ging pakken, kon je het je nog beklagen.”
Geen slang
Sa Pinto sprak zijn woorden kalm uit, maar je merkte dat er een coach zat die extatisch was dat hij zijn gram had gehaald. “Nochtans vind ik dit geen persoonlijke overwinning”, beweerde hij. Toch richtte hij zich tot zijn critici. “Ik luister naar iedereen en zie alles, maar ik hecht alleen belang aan mensen die ik belangrijk vind. Het is dit seizoen over alles gegaan, behalve voetbal. Ik maak geen bochten om mensen te plezieren. Ik ben geen slang. Ik heb mijn eigen persoonlijkheid, mijn eigen ideeën en mijn eigen principes. Ook al krijg ik veel kritiek. Sinds het begin heb ik altijd dezelfde weg aangehouden en dat zonder te bibberen. Dit is de beloning van maandenlang keihard werken. Wat nu de ambitie is? Rusten, genieten en dan de bekerfinale voorbereiden. Verder kijk niet.”