Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Vader speelt emotioneel geladen wedstrijd driebanden tegen zoon
Zieke Gilbert blij dat hij na 34 jaar biljarten eindelijk uitkomt tegen zoon, zodat die moment kan koesteren
Een vader en zoon die een sportief duel uitvechten, dat zorgt altijd wel voor een speciale sfeer. Voor Gilbert De Backer (64) uit Haasdonk des te meer. Donderdag gaf hij in Hemiksem zijn zoon partij in het driebanden. “Het is de eerste, maar waarschijnlijk ook laatste keer. Want ik ben ongeneeslijk ziek”, zegt hij.
Gilbert De Backer, die afkomstig is uit Antwerpen, maar sinds een drietal jaar in Haasdonk woont, speelt al zo’n 34 jaar biljart. Sinds zes jaar legt hij zich toe op het driebanden in de Antwerpse Drieband Liga (ADL). Daarin treedt ook zijn in Wilrijk wonende zoon Johan (40) aan. Gilbert speelt bij biljartclub Sint-Margaretha in Wintam, Johan bij biljartclub Hemiksem in café ’t Wit Perdje. De kalendermaker wil dat in reeks C beide ploegen dit seizoen tegen mekaar uitkomen.
“Toen in september de reeksen bekend werden, waren het meteen twee data, van de heen- en terugmatch om in het rood in de agenda aan te kruisen en naar uit te kijken. Hoewel we beiden al jaren biljart spelen, is het de allereerste keer dat we tegen mekaar spelen”, vertelt Gilbert.
In de heenmatch in Wintam was Johan er niet bij. “Ik speel niet zo vaak mee omdat ik ook nog individueel in de KBBB-competitie speel. Maar deze match wilde ik voor geen geld missen. Gelukkig hebben we het kunnen regelen dat ik er deze keer wel bij kan zijn”, zegt hij.
“Mijn vader heeft mij leren biljarten. Hij speelde in de ploeg op zijn werk bij New Holland (Ford) en daar kwamen ze spelers tekort. Toen de ploeg stopte, zijn onze wegen in het biljart gescheiden. Dat ze na zo veel jaren weer samenkomen, zorgt voor een memorabel moment.”
De ziekte van Johans vader brengt extra emoties teweeg. “Ik kan niet meer genezen”, vertelt Gilbert. “Hoe lang ik nog heb, is een vraag. Dat ik dit nog kan meemaken, stemt me erg gelukkig. Als ik er later niet meer ben, kan mijn zoon deze bijzondere herinneringen koesteren.”
De rust waarmee hij praat, verraden bij de man geen zenuwen voor de wedstrijd. Bij zoon Johan ligt dat anders. “De zenuwen gieren door mijn keel”, glimlacht hij. “De gedachte dat dit de eerste, maar ook laatste keer kan zijn, is heel emotioneel. In de KBBBcompetitie heb ik al een keer de finale van de Beker van België gespeeld, maar zonder mijn vader was ik misschien wel nooit beginnen biljarten. Hij heeft mij gebracht tot waar ik nu sta. Dat is iets om te koesteren.”
Gilbert trekt laken naar zich toe
De heren zorgden tijdens de wedstrijd voor de nodige spanning. Vader Gilbert liep al snel uit tot 8-1, maar Johan zette een ste- vige remonte in. Met respectievelijk 15 en 17 punten om uit te spelen, eindigde de wedstrijd uiteindelijk op 15-15 waardoor Gilbert het laken dus naar zich toe trok. “Toen Johan een serie van zes maakte, werd het nog spannend. Maar dat maakte het net zo plezant. Het gaf ons veel stof tot nakaarten en ik hoop deze herinneringen nog zo veel mogelijk te kunnen ophalen.”