“Geen vijandige derby, wel goede ambiance”

Joren Dom keerde met aartsrivaal Beerschot Wilrijk terug naar ‘zijn’ Bosuil

Als ex-Antwerpspeler was het voor Joren Dom bang afwachten hoe hij door de supporters op de Bosuil verwelkomd zou worden. Maar Dom werd niet geviseerd, integendeel. De thuisaanhang onthaalde hem met applaus en gezangen. “Ik kreeg er zowaar kippenvel van.”

“Ik wist niet wat ik mocht verwachten, maar dit had ik écht niet zien aankomen”, zei Dom achteraf. “Chapeau voor de supporters van Antwerp, maar ook voor die van Beerschot Wilrijk. Ondanks de nederlaag en het numerieke overwicht van het thuispubliek heb ik ook onze supporters regelmatig gehoord. Wij hadden alvast niet de indruk dat het een vijandige derby was. De ambiance was geweldig, ik denk dat elke voetballer van dergelijke duels droomt.”

Dom vertrok deze zomer met een wrang gevoel bij Antwerp, maar daar is weinig van blijven hangen. “De club heeft een stijlbreuk gepleegd en koos ervoor om zowat de volledige kern die kampioen is geworden te laten vallen. Maar de enkelingen die zijn gebleven, hebben Antwerp er op de belangrijke momenten wel doorgetrokken dit seizoen. Kijk maar naar de prestatie van Owusu vandaag. Maar ik heb me daar redelijk snel over gezet en wilde vandaag gewoon genieten van de match. En dat is me ondanks de nederlaag aardig gelukt.”

Dom stond centraal op het middenveld tegenover zijn goede vriend Geoffry Hairemans. “Dat was heel speciaal. We kennen mekaar natuurlijk door en door en spreken nog regelmatig af. We hebben wat afgelachen op het veld. Na mijn tweede schot op doel grapte ik naar Geoffry:

keer

“De derde is het prijs, hé man!”

Hij reageerde ludiek en ook na de match was het contact hartelijk.”

Beerschot Wilrijk bleef weliswaar met lege handen achter. Dom kijkt al vooruit: “Vandaag was er weinig aan te doen. We moeten lessen trekken uit deze nederlaag en we zullen er over twee weken staan, als Antwerp naar het Kiel

komt. Wie de laatste derby wint, is de ‘Ploeg van ’t Stad’. Er leeft een groot revanchegevoel in onze kern. Thuis moeten we ze kloppen.”

(lacht)