Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik besef dat ik me in een zéér onzekere wereld begeef”
ATV-gezicht Karl Apers komt op voor Antwerpse sp.a
Karl Apers verruilt de journalistiek bij de regionale zender ATV voor een politieke loopbaan bij de Antwerpse sp.a. Een niet zo voor de hand liggende keuze en dat beseft hij ook. “Ik zet een stap naar de onzekere wereld van de politiek”, zegt Apers. Hij verdwijnt met onmiddellijke ingang van het scherm.
Apers is kersvers lid van sp.a, maar een partijkaart kan hij nog niet tonen, want die is nog in de maak. Zijn voorstelling als kandidaat voor de Antwerpse gemeente- en de Berchemse districtsraad werd overschaduwd door de huiszoeking bij Antwerps sp.a-voorzitter Tom Meeuws. De plek op de lijst zal zaterdag op het ledencongres worden bekendgemaakt.
De sp.a in Antwerpen en de sociaaldemocratie zitten in de hoek waar de klappen vallen. Waarom deze keuze?
Apers: Omdat de sociaaldemocratie over een goed en juist verhaal beschikt. De sossen zijn nodig, meer dan ooit.
De verkiezingscampagne is soms zeer persoonlijk. Vreest u niet dat uw gezin wordt meegesleurd in uw politieke keuze?
Ik heb een prachtige en kritische vrouw die mij graag genoeg ziet om mij te steunen in deze keuze. Het was geregeld onderwerp van gesprek. Ik voel mij goed bij deze beslissing, want ik volg mijn hart. Mijn gevoel zegt dat ik iets moet doen. Mijn vader zei dat als ik echt iets anders wil gaan doen, dat het dan vooral nu moet.
U verwijt het huidige stadsbestuur ervan vooral een schijnbeleid te voeren. Hoe bedoelt u dat?
Neem het fietsbeleid. Dat is pure schijn. In de Statiestraat en in de Driekoningenstraat in mijn buurt Oud-Berchem werd een jaar geleden een smalle suggestiestrook voor fietsers getrokken. Die biedt geen enkele bescherming. De lage-emissiezone (LEZ) is nog zo’n voorbeeld van een schijnbeleid. De maatregel valt toe te juichen, maar hoe valt hij te vereenzelvigen met de ‘hoge-emissie-Ring’ naast die LEZ? Het veiligheidsbeleid bestaat uit snelleresponsteams, bearcats en bodycams, maar een aanspreekbare agent is nergens nog te vinden. De war on drugs pakt de kleine garnalen aan, maar de haaien bijten nu terug. Voor dit stadsbestuur is het dan de schuld van de Berbers, de
sossen, of waren het nu de Nederlanders... Dat zijn allemaal voorbeelden van een schijnbeleid.
Burgemeester Bart De Wever en zijn partij houden niet van de stad. Het beste voorbeeld is de weigering van de gemeente Brasschaat om de tram door te trekken tot in deze gemeente. Waarom? Omdat ze vrezen dat de ‘kwalijke invloeden’ van de stad tot bij hen komen. Het stadsbestuur volgt dat argument ook nog eens en trekt de tram niet door.
U hangt nu wel een heel negatief beeld op van dit stadsbestuur.
Ik volgde twintig jaar het reilen en zeilen van de Antwerpse politiek voor ATV, maar de afgelopen zes jaar groeide mijn ongenoegen over hoe mijn stad werd bestuurd.
Mijn buurt Oud-Berchem is een mooi voorbeeld van hoe samenleven in een kosmopolitische wijk kan. Pralines worden verkocht door kleurig en fleurig personeel. Mijn Marokkaanse slager heeft de beste kalfslapjes. Daarnaast heb je handelaars van uiteenlopende achtergronden. Zijn er al eens problemen? Ja. Ik erger mij soms ook aan bepaalde zaken, maar het is fijn wonen in Oud-Berchem. Dat is vooral aan de bewoners te danken. Als ik dan de toon hoor waarmee dit stadsbestuur spreekt over bepaalde groepen en de stad, dan denk ik weleens: zij zijn de ‘grootste gemene verdeler’. De stad staat mijlenver van het beeld dat door dit bestuur wordt opgehangen.
Wanneer kwam dan het idee om te stoppen als observator en in de politiek te stappen?
Ik was gecharmeerd door de linkse frontvorming tussen sp.a en Groen met Samen. Maar de vraag om op de lijst te staan, kwam recent van Tom.
Meeuws blijft een molensteen voor sp.a?
Is dat zo? Er zijn wel meer mensen die vanuit een ogenschijnlijk moeilijke positie zijn teruggekomen.
Vreest u niet dat uw integriteit als journalist nu in vraag wordt gesteld door uw overstap naar sp.a?
Men doet maar. Ik kan alleen beklemtonen dat er bij mij nooit enige aanhorigheid is geweest tegenover welke partij ook. Nooit heb ik ontkend dat mijn hart links klopt, maar in mijn job was ik kritisch voor zowel links als rechts. Op enige partijdigheid heeft men mij als journalist nooit kunnen betrappen.
U bent niet alleen kandidaat, maar u gaat ook werken voor sp.a. U zult moeten leren op uw tong te bijten.
Dat gevoel heb ik echt niet. Mijn verhaal op de persconferentie is echt wel mijn verhaal. Het werd niet gedicteerd.
Groen was geen optie?
Ik hou meer van stoofvlees dan van sushi. (lacht) Dat sp.a vooral een stedelijke partij is, spreekt mij aan. Groen legt toch andere accenten. Sp.a zit nu in moeilijk vaarwater, maar ik ervaar dat de spirit er binnen deze partij wel is. Ik wil nu mee aan de kar trekken om het sociaaldemocratische verhaal vooruit te helpen.
De weg terug naar de journalistiek is hierbij uitgesloten.
Ik besef dat ik de Rubicon ben overgestoken. Ik ruil nu een rustige, kabbelende carrière voor de zeer onzekere wereld van de politiek. 25 jaar was ik journalist en het afscheid van mijn ATV-collega’s was emotioneel. Ik doe dit met de nodige schroom en deemoedigheid, maar wel met veel overtuiging en goesting.