“Vallen lijkt wel een nationale sport te zijn geworden”

Gewezen scheidsrechters ergeren zich aan duikgedrag in Play-off 1

Trekt Edmilson naar de volgende Olympische Spelen voor het schoonspringen? Of overdreef AA Gent-trainer Yves Vanderhaeghe toen hij zaterdag uit zijn vel sprong na de 1-0 op Standard? Anders gesteld: kampt Play-off 1 met een epilepsieplaag? Drie gewezen scheidsrechters over vallende spelers, klagende trainers en de invloed van de videoref.

Laat Edmilson voor zijn afgedwongen strafschop tegen AA Gent voor een volksjury verschijnen en het is niet zeker dat hij veroordeeld wordt voor een fopduik. Van eensgezindheid was maandagochtend aan onze redactietafel geen sprake. Van unanimiteit onder scheidsrechters, waarschijnlijk even grote kenners van het voetbal, al evenmin. Strafschoppen in Play-off 1 blijven voor discussie zorgen, ondanks de videoref.

“Omdat de interpretatie van een individuele scheidsrechter, zeg maar de grijze zone, altijd zal blijven bestaan”, zegt oud-scheidsrechter Marcel Javaux. “Trainers, analisten, spelers: er zijn er nog altijd die niet begrepen hebben dat de videoref alleen dient om op te treden bij duidelijke gevallen, zoals het buitenspel van Diaby. Maar niet in die grijze zone. Maar wat voor mij wel duidelijk is: vijftien jaar geleden vielen spelers niet zo makkelijk. Het is tot een nationale sport verworden. Nergens is het zo erg. Het lijkt of we vergeten zijn dat voetbal een contactsport is.”

Serge Gumienny, vorig jaar gestopt als ref in eerste klasse: “Dat is al enkele jaren aan de gang. In mijn laatste cursus bij de UEFA, twee seizoenen geleden, werd al om extra aandacht gevraagd voor spitsen die steeds vaker het contact zoeken met verdedigers. Nieuw is het niet. Maar het wordt tegenwoordig zo slim gespeeld dat ik zelfs na een handvol herhalingen niet zie of er werkelijk contact is.”

Voeg daar de belangen van Play-off 1 aan toe en je krijgt wekelijks verhitte discussies, zo zegt Gumienny.

“Kijk, er is een verschil tussen contact voelen en een contact waardoor je ten val wordt gebracht. Spelers zien elke vorm van contact tegenwoordig als een vrijgeleide om zich te laten vallen. Omdat ze weten dat de videorefs in het busje vooral gefocust zijn om beelden te vinden waarop contact of geen contact te zien is. Waar gaat dat eindigen? Neem nu zondag, Anderlecht - Club Brugge. Saelemaekers gaat daar over het been van Denswil, aan de rand van de zestien. Die jongen duikt niet, maar Bart Vertenten fluit niet. Volgens mij omdat hij een dag eerder ook heeft gezien hoe Edmilson over dat been van Asare ging.”

Gumienny vreest zelfs dat we het einde nog niet hebben gezien.

“Bij Edmilson heb ik het gevoel dat hij al valt voor hij iemand raakt. Mijn neiging is: als je als arbiter twijfelt, fluit dan niet. Is er dan toch een duidelijk contact, dan kan je gecorrigeerd worden door de videoref. Verbist en zijn korps zouden toch eens moeten samen zitten en nadenken. Want als we zo verder gaan, krijgen we steeds meer spelers die contact zoeken en steeds meer strafschoppen. Het zijn play-offs, money time. Het wordt alleen maar erger. En voor de ref is het supermoeilijk geworden.”

Een busje met de psychologen

Vallende spitsen zijn moeilijk te bestrijden. Javaux vindt dat Edmilson een strafschop én geel verdiende. Niet wegens een schwalbe, wel wegens overmatig vallen.

“Wat kan je er tegen beginnen? Spelers die duiken worden wel bestraft met geel, maar als je pas na vijf gele kaarten wordt geschorst (dat

is zo in de competitie, maar in de

play-offs is dat na drie gele kaarten,

red.), is het risico op een echte schorsing misschien te klein”, zegt Luc Wouters, dit seizoen gestopt als ref in eerste klasse. De burgemeester van Lummen vindt bovendien het geweeklaag van de trainers de spuigaten uitlopen.

Dat het bondsparket een furieuze Mazzu niet eens op het matje riep na zijn tirade na Charleroi - Anderlecht, gaat er bij veel refs niet in.

“En daar mag wel iets aan gedaan worden. Mazzu verkondigde naar aanleiding van Real - Juventus trouwens dat een scheidsrechter bij een strafschop rekening moet houden met het moment en de psychologische impact van een penalty. Dat is lachwekkend. Zullen we het busje met psychologen er dan ook meteen bij zetten? Ik vind net dat onze refs het tot nu toe uitstekend deden.”

Ook voor Gumienny is het gezeur van Mazzu of Vanderhaeghe niet zijn favoriete soundtrack.

“Die flauwekul stoort me. De ene week schreeuwen ze moord en brand als ze geen strafschop krijgen, de andere als ze er een tegen krijgen. Als ze een fase mee krijgen, dan hoor je hen niet. Dat ze hun spelers eens opdragen om op te houden met al dat duiken.”

Marcel Javaux

“Zijn we vergeten dat voetbal een contactsport is?”

Serge Gumienny

“Spelers zien elke vorm van contact tegenwoordig als een vrijgeleide om zich te laten vallen.”