Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Al 13 jaar vrijgepleit, maar nog altijd terreurverdachte
Duo uit Putte kan geen rekening openen omdat het op Amerikaanse zwarte lijst staat
Nabil Sayadi uit Putte bij Mechelen is het beu. Dertien jaar nadat hij werd vrijgesproken voor het steunen van terreurorganisatie Al Qaeda, kan hij nog steeds geen rekening openen bij een Belgische bank. Ook op reis gaan, durft hij niet meer.
Alles begon na de aanslagen van 11 september 2001. De in Libanon geboren Belg Nabil Sayadi (52) en zijn vrouw Patricia Vinck (53) uit Putte werden op een zwarte lijst van de Verenigde Naties gezet. De Amerikaanse overheid had aanwijzingen dat het tweetal terreurorganisatie Al Qaeda financieel gesteund had via de Belgische tak van de vzw Global Relief Foundation, die moslims in conflictgebieden zoals Pakistan en Bosnië steunde. De organisatie kocht onder meer een ziekenwagen voor een hospitaal in Sarajevo en adopteerde ook een schooltje, maar zou ook banden gehad hebben met de entourage van Osama bin Laden.
Geen geld uit de muur
“Het parket van Brussel stelde in 2003 een onderzoek naar ons in”, zegt Sayadi. “Maar het vond geen enkel bewijs. De rechter zei dat de Verenigde Staten het bewijs dat ze zogezegd hadden, moesten overmaken. Maar dat deden ze niet. We zijn dan ook onschuldig en werden in 2005 over de ganse lijn vrijgesproken. Uiteindelijk duurde het wel nog tot 2009 vooraleer de VN ons van hun zwarte lijst schrapte. Dat kwam omdat de regering van president Bush steeds op de rem ging staan. Pas toen Barack Obama aan de macht kwam, kwam er schot in de zaak. We hoopten dat onze problemen daarmee opgelost waren.”
In november 2017 kon Sayadi opeens geen geld meer uit de muur halen. “Ik nam contact op met mijn bank Argenta. Daar vertelden ze me dat ze de klantenrelatie zouden stopzetten. Ik kon dus niet meer aan mijn geld.” Dat kwam omdat Sayadi onder de naam Abou Zeinab nog steeds op de zwarte lijst van de Amerikaanse overheidsorganisatie Office of Foreign Assets Control (OFAC) staat. Dat is een meer dan 1.100 pagina’s lange lijst met daarop landen, organisaties en mensen die ervan verdacht worden financiële steun te bieden aan terroristische organisaties.
“Ik wist helemaal niet dat ik op die lijst stond, niemand heeft me daar ooit van op de hoogte gebracht”, aldus Sayadi. “Ik was erg geschrokken dat ze zomaar mijn rekeningen konden sluiten en heb me tot de ombudsdienst van de FOD Financiën gewend. Zij vertelden dat alle instellingen die handelen met de VS geen banden mogen hebben met wie op die lijst staat. Als ze die banden niet verbreken, riskeren ze een boete. Om diezelfde reden maakte ik begin april hetzelfde mee bij Bpost. Ik opende probleemloos een rekening, maar na enkele weken werd die weer afgesloten. Allemaal omdat mijn naam nog steeds op die OFAC-lijst staat. Ik heb nochtans het vonnis van de rechtbank getoond, het bewijs dat ik van de VN-lijst geschrapt werd, en een bewijs van goed gedrag en zeden dat ik van de gemeente Putte kreeg. Maar tevergeefs.”
Kastje naar muur
Van die Amerikaanse lijst verdwijnen, blijkt allesbehalve evident. “Ik heb al verschillende mails gestuurd”, klinkt het. “Bijvoorbeeld naar de ministeries van Buitenlandse Zaken en Justitie met de vraag of zij iets konden doen. Maar ik word van het kastje naar de muur gestuurd. Uiteraard heb ik ook het OFAC zelf gevraagd om me van de lijst te halen. Ze mailden terug en zeiden dat ze het dossier zouden bestuderen. Maar dat dateert ondertussen van een maand of vier geleden en er is nog altijd niets veranderd.”
Nabil Sayadi is het na al die jaren meer dan beu dat hij, ondanks de vrijspraak in 2005, nog steeds behandeld wordt als een terreurverdachte. “Ik ben het zat. We werden vrijgesproken, maar worden dertien jaar later nog altijd gestraft. Het wordt tijd dat de Belgi- sche regering haar burgers helpt in plaats van ons in de steek te laten. Het is toch niet normaal dat een Belg geen rekening kan openen bij een Belgische bank omdat hij duizenden kilometers van hier onterecht op een lijst staat?”
Het probleem bij de banken is niet het enige waar Sayadi en zijn familie mee kampen. “Ik durf zelfs niet meer op vakantie gaan”, zegt hij. “De voorbije jaren hebben we heel wat problemen gehad bij het reizen. Zo mocht mijn echtgenote mijn geboorteland Libanon niet binnen. En toen ik van Dover naar Calais wilde gaan, mocht ik plots Frankrijk niet meer binnen. Ik moest terugkeren en heb de boot naar Hoek van Holland genomen. Ook in Italië hadden we problemen. Als we nu met het gezin op vakantie willen gaan, durven we alleen naar de Ardennen of de kust. Zo ver is het gekomen.”
Nabil Sayadi
Gedupeerde
“Ik ben het zat. Ik durf alleen nog op vakantie te gaan naar de Ardennen of de Kust.”
Slechte reputatie
De hele situatie heeft niet alleen een impact op Sayadi en zijn vrouw, maar ook op zijn vier kinderen en zijn kleinkind. “Putte is geen grote gemeente en al snel word je nagekeken. Er zijn ook heel wat leugens verschenen. Zo zou ik op een gegeven moment 200.000 tot 300.000 euro per dag versluist hebben en vervoerde ik chemische en nucleaire wapens. Dat zijn natuurlijk allemaal indianenverhalen en dat heeft het onderzoek ook aangetoond. Maar mijn reputatie moest er wel aan geloven. Ik was vrachtwagenchauffeur en door een ernstige ziekte heb ik die baan moeten opgeven. Maar aan werk raken is geen evidentie, omdat je al die leugens kunt lezen als je mijn naam ingeeft in Google.”