Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Dat ik nu voor een thuispubliek zing, legt een zekere druk op mijn schouders”
Antwerpse sopraan neemt deel aan Koningin Elisabethwedstrijd
‘‘Achteraf gezien had ik de vrijstelling goed kunnen gebruiken, maar ik heb geen minuut spijt gehad van mijn beslissing.’’
64 zangers uit binnen- en buitenland kruisen van 1 tot 12 mei de vingers voor de Koningin Elisabethwedstrijd. Onder de zes Belgische sopranen dingt met Charlotte Wajnberg (28) ook een Antwerpse mee naar de felbegeerde prijzen.
Wie Koningin Elisabethwedstrijd zegt, denkt al vlug aan ambitieuze pianisten of violisten, maar ook zangers delen er hun talent met de wereld. In Brussel treden straks 22 nationaliteiten voor het voetlicht, waarbij twee op de drie deelnemers een vrouw is. “Ook voor zangers staat deelnemen aan de Elisabethwedstrijd goed op het cv”, zegt Charlotte Wajnberg. De sopraan werd 28 jaar geleden in Ekeren geboren als Charlotte Cromheeke en groeide grotendeels op in Vlaams-Brabant, maar keerde in 2008 terug naar Antwerpen om er Zang te studeren aan het Conservatorium. Intussen is Charlotte gehuwd met pianist Aaron Wajnberg en woont ze in Antwerpen.
Muzikaal nest
“Ik kom uit een muzikaal nest”, vertelt Charlotte Wajnberg. “Moeder speelt harp, vader dwarsfluit bij het orkest van De Munt. Als 12-jarige deed ik mee in een opera als figurant. Het kwam erop neer dat ik enkel spullen moest klaarzetten op het podium, maar stiekem zong ik wel mee met het koor. Als kind hield ik het bij Disneyhits, en zong ik zeker geen serieuze aria’s zoals kinderen weleens doen in talentenshows. In mijn jeugd heb ik nooit intensief gezongen, tot ik mijn ware zangstem ontdekte toen ik 15 was. In het vijfde middelbaar had ik mijn keuze gemaakt. Ik wou zang studeren.”
Met haar opleiding aan het Conservatorium ontvouwde zich voor Charlotte Wajnberg een boeiend universum. “Ik was begonnen met het idee om opera te zingen, maar tijdens mijn studie ontdekte ik ook andere genres, zoals het ‘Lied’, dat me nu bijzonder na aan het hart ligt. De jongste jaren trad Charlotte geregeld op met recitals, niet zelden begeleid door Aaron Wajnberg, haar man. “Hij zal me op de wedstrijd ook bijstaan aan de piano. Als duo hebben we aan het Antwerps Conservatorium tussen 2010 en 2013 de Liedklas gevolgd bij pianist Jozef De Beenhouwer en mezzosopraan Lucienne Van Deyck. Zo raakten we door de jaren heen goed op elkaar ingespeeld. Voor deze wedstrijd een andere begeleider kiezen zou niet verstandig zijn. Mijn man weet perfect op welke plek in de partituur ik zal ademen. Ook als ik stress heb, en moet bijtanken.”
Drukke moeder
Intussen is Charlotte Wajnberg ook moeder geworden. De jongste jaren kwam ze dan ook handen te kort, maar de Elisabethwedstrijd wenkte alsnog. “Zo’n prestigieus concours is een uitgelezen kans om je te laten horen. Door de grote concurrentie wereldwijd is het zaak je te onderscheiden van andere zangers. Een goeie beoordeling van zo’n vakjury is een mooi visitekaartje. Ik steek veel op van de voorbereidingen, zowel muzikaal als artistiek, maar deelnemen aan de Koningin Elisabethwedstrijd is toch een hele investering. Ook voor het gezinsleven. Zeker omdat ook mijn man zich moet voorbereiden.”
Al sinds november bereidt Charlotte Wajnberg zich volop op de wedstrijd voor. “Tijdens het concours is er geen tijd om stukken in te studeren, dus moet alles vooraf gebeuren. Je bereidt je voor om ook in de finale het onderste uit de kan te halen. Veel van mijn studietijd gaat uit naar interpretatie van de partituur, maar ik zing natuurlijk ook. Anders dan sommige instrumentalisten repeteer ik nooit zes uur aan een stuk, maar drie à vier uur op een dag zal ik netto wel gezongen hebben. Bij de stem gaat het erom langzaam op te bouwen om zo in goede vorm te verkeren.”
De Koningin Elisabethwedstrijd is niet het eerste hoogtepunt in de carrière van Charlotte Wajnberg. In 2011 trad ze als duo met Aaron al op in de Carnegie Hall in New York. “Dat was heel bijzonder, maar deze
wedstrijd sla ik hoger aan. Hier zing ik thuis, in aanwezigheid van familie, vrienden én het Belgische publiek dat zijn landgenoten met argusogen volgt. Dat legt een zekere druk op je schouders. Ik voel nu een ander soort zenuwen dan bij een gewoon concert. Enkele dagen geleden sprak ik nog met Ria Bollen, de gevierde 76-jarige Antwerpse alt, die in 1988 in de jury zat tijdens de eerste Koningin Elisabethwedstrijd voor Zang. Zij zei me dat ik tegen mijn onderbewustzijn moest zeggen dus zal ik dat doen.”
‘jij kunt dat’,