Met het hele gezin naar Zwitserland om het leven van Kenric te redden

Jongetje van 4 kan heel gerichte bestraling alleen in het buitenland krijgen

31 keer op 50 dagen moet Kenric Enckels (4) bestraling ondergaan om de zeldzame kanker diep in zijn keel te bestrijden. Om hem bij te staan is het hele gezin Enckels afgereisd naar Zwitserland, waar de behandeling plaatsvindt.

Kenric Enckels heeft iets van Spiderman, wanneer hij daar ligt. Met een masker als een wit web over zijn gezicht en op zijn borst, met een kruis van rood licht dat zegt waar de straling zal toeslaan. Gedurende zijn behandeling is Kenric volledig onder narcose. De verdoving en het masker dat hem aan zijn bed fixeert zijn pure noodzaak, want het hoofd van de kleuter mag geen millimeter bewegen wanneer de protonen uiterst precies de tumor in zijn keel bekampen. Gisteren was de zevende keer, van in totaal 31 keer op minder dan twee maanden tijd. “Een hels tempo”, zegt Livia Raskin (37), de moeder van Kenric. “Elke weekdag wordt hij bestraald, behalve wanneer de machines in onderhoud moeten. De straling zal maken dat zijn kaak zich niet verder ontwikkelt en dat hij een aantal tanden kwijtraakt. Maar het is de weg van het minste kwaad.”

Huilen zonder geluid

Klassieke bestraling zou veel meer schade berokkenen dan de precieze protontherapie. Die krijgt Kenric in het Paul Scherrer Institut, in het Zwitserse Villingen. Om hem daarin bij te staan is het hele gezin vanuit Sint-Truiden met een camper meegereisd, en wonen ze tot half juni net over de grens in Duitsland.

“Het is ongelofelijk, je ziet niets aan hem wanneer hij ontwaakt”, zegt Livia. “Hij springt en hij danst.” Vader Serge Enckels (43): “Hij is een beer van een vent. We doen er alles aan om van elke dag een goede dag te maken.”

Tot 25 januari 2016 was dat anders. Dat was de dag dat de diagnose viel. De jongen was nog maar 2 jaar en ademde zwaar in zijn slaap. Bronchitis, dacht de dokter, dus moest Kenric puffen. “Het verergerde alleen maar”, zegt Livia. “Dus gingen we naar de neus-keel-oorarts. Toen die in zijn keel keek, wist hij meteen dat er iets niet juist was.”

“Het was alsof ze met een hamer op onze kop klopten”, zegt Serge.

Livia Raskin Moeder van Raskin

“Bijna elke weekdag wordt hij bestraald. Maar het is de weg van het minste kwaad.”

Omdat de ademhaling van Kenric ’s nachts bleef stilvallen, werd een buisje in zijn luchtpijp aangebracht. “Mijn kind daar zien zitten, wenend, maar niet in staat om geluid te maken, dat was het meest verschrikkelijke gevoel.”

Serge: “Het moet nog een pak zwaarder worden, vooraleer het beter zal worden. De laatste bestraling is gepland voor 12 juni, en het herstel zal in het beste scenario drie tot vier weken duren.”

Driehonderd procent

Dan volgt nog een jaar intensieve chemo. Daarna zou die tumor volledig kapot moeten zijn en kan hun zoon gezond verder. “Daar gaan we driehonderd procent voor. We zijn optimistisch”, zegt Serge. Natuurlijk is er verdriet en frustratie. Maar die zweten ze eruit. Serge door elke nacht te gaan lopen. Want de hele situatie is ook financieel een uitdaging. Serge heeft zijn job moeten opgeven, Livia kan verder werken vanuit het buitenland. “De behandeling wordt terugbetaald, maar transport en verblijf is voor onze rekening. We hebben even overwogen ons te splitsen. Serge met Kenric naar Zwitserland, ik die heen-enweer zou rijden. Maar dat konden we niet. Daarvoor zijn we een te hecht gezin.”

Kenric Enckels volgen kan op de Facebookpagina ‘Kenric’s Challenge’

FOTO RR Met een gehuurde camper reist het hele gezin van Kenric (links) naar Zwitserland voor de behandeling.