Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Winnen hoeft niet, je moet gewoon niet als allerlaatste eindigen”
Wie wordt de Homo Universalis, de winnaar van het spel uit Iedereen Beroemd? Uw krant trok naar de opname die u vanavond op Eén ziet: kartonnen dozen stapelen. Nog twee Antwerpenaren maken kans op de begeerde titel, en op een jaar lang gratis reizen.
Een grote hal in Park Spoor Noord in Antwerpen is het decor voor de opnames van Homo Universalis. Al dertien dagen voerden de deelnemers van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat 71 opdrachten uit. 29 mensen maken nog kans op de hoofdprijs: één jaar gratis vakanties.
“Het rubriekje duurt op tv vier minuten, maar de opname van één aflevering duurt véél langer”, zegt spelleider Henk De Corte. “Een draaidag start om 9u, we nemen dan zes afleveringen op. Soms hebben we om 19u gedaan, een enkele keer is het
21u. De kandidaten zijn gedisciplineerd.
Ze weten dat iedereen er moet zijn voordat we kunnen starten en dat te laat komen dus gevolgen heeft voor iedereen.” Kandidaten die dé Homo Universalis willen worden, moeten van alle markten thuis zijn. Van paaseieren zoeken, touwtrekken en woorden maken met letterkoekjes tot sinaasappelen uitpersen, penaltyschieten, en lassowerpen.
3 voorwaarden
“Die honderd opdrachten bedenken lijkt gemakkelijk, maar dat is het allerminst”, zegt De Corte. “Een goede opdracht moet aan drie voorwaarden voldoen. Allereerst moet het een ludieke opdracht zijn die de kijker kan boeien. De opdracht moet ook goed kunnen worden gefilmd. En misschien het belangrijkste: het spel moet zo duidelijk zijn, dat er altijd een verliezer kan worden aangeduid en er
geen betwisting mogelijk is. We steken veel denkwerk in het wegwerken van alle achterpoortjes.”
De provincie Antwerpen doet het niet zo goed. Er zijn nog slechts twee jonge kerels in de running. Thijs Van den Brande uit Wilrijk zit nog in het spel. “Al had ik enkele keren geluk”, zegt hij. “We moesten een badmintonpluimpje opvangen in een emmer op ons hoofd. Dat bleek moeilijk. Ik herinner me ook een kussengevecht. Ik kwam altijd tegen een vrouw uit en durfde niet doorslaan.”
(lacht)
“Vaak is het niet zo moeilijk, maar het probleem is dat je dikwijls geen controle hebt over het spel. Je moet geluk hebben”, zegt Zeno Madder uit Deurne. “Al was ik absoluut niet goed in het tekenen. Daarvoor heb ik gewoon geen talent.”
“Als jeugdwerker heb ik veel van de spelletjes al eens gespeeld. Niet dat het altijd helpt. Maar omdat ik er niet onbekend mee ben, geeft het wat rust”, zegt Thijs.
Ondanks de vele voorbereidingen, komen de makers soms voor onverwachte obstakels te staan. “Voor een opdracht (die eerstdaags op het scherm komt, red.)
kregen de kandidaten een fiets en moesten ze de fietsketting er terug opleggen”, zegt De Corte. “Daarna moesten ze er een stukje mee rijden. Lijkt simpel, maar we hebben lang gezocht naar voldoende fietsen waar je nog de kettingkast van kan verwijderen. Vroeger waren haast alle fietsen zo, maar dat is niet meer het geval. Aan zulke problemen denk je niet als je een opdracht uitwerkt.”
Dozen en kaartenhuisjes
Ook tijdens de opnames dreigt het soms fout te lopen. “We lieten de kandidaten kaartenhuisjes bouwen. Begint op dat moment de ventilatie te draaien. We hebben tien minuten gezocht naar de knop om die uit te schakelen.”
Vaak vragen de opdrachten veel voorbereidend werk. Voor de opname met de kartonnen dozen moesten er driehonderd stuks worden geplooid en beplakt met nummers. “Een tijdrovend werkje. Gelukkig is de hal van Park Spoor Noord zo groot dat we ze in drie delen kunnen verdelen. Als we in het eerste stuk filmen, worden de andere opdrachten al klaargezet.”
Tussen de kandidaten zijn vriendenkliekjes ontstaan. “Iedereen steunt elkaar”, zegt Zeno, die als opvoeder bij het CAW werkt. “Al merk je wel dat er competitiedrang ontstaat. Sommige mensen zijn behoorlijk fanatiek.”
Volgens De Corte gebeurt het soms dat kandidaten elkaar helpen. “Bij sommige opdrachten staan we dat toe. Maar heus niet altijd.”
“Je merkt wel bij kandidaten die nu naar huis moeten, dat de uitschakeling toch zwaarder aankomt”, weet Thijs. “Iedereen heeft er tijd en energie in geïnvesteerd, dan is een uitschakeling pijnlijk. Ik ben nog niet heel fanatiek met het spel bezig, maar dat zal wel komen als er nog eens tien mensen minder zijn. Als ik er dan nog bij ben, tenminste.”
Een jaar gratis reizen
Zijn oudere of minder lenige mensen niet in het nadeel? “Ja, maar bij elke kandidaat zal er een opdracht zijn die hem of haar niet ligt. Je zal nooit de enige zijn die bij voorbaat al een slecht resultaat haalt. Maar het gaat er niet om wie wint, je mag alleen niet laatste eindigen. Soms moet je gewoon het spel slim spelen.”
Om alle spelletjes te filmen, zijn zestien dagen nodig. “Sommige mensen moeten vakantie nemen, maar ze amuseren zich. Zelfs met de wetenschap dat de kans klein is dat ze één jaar gratis vakanties winnen”, weet De Corte.
“Ik denk dat het zo veel vakantie is, dat ik het moeilijk allemaal ga kunnen gebruiken”, lacht Thijs. “Bovendien gaat het een druk jaar worden. Met mijn vrouw heb ik twee kindjes, en we verwelkomen weldra een derde. We zijn grote fan van fiets- en trekvakanties binnen Europa, maar als ik win komt die verre reis naar NieuwZeeland misschien dichterbij.”
“Ik ben hier destijds samen met een vriendin aan begonnen, omdat we echt die reizen wilden winnen”, zegt Zeno. “Zij is 36ste geworden. Alle druk ligt nu op mij.”
Zeno Madder
Kandidaat uit Deurne
“Dikwijls heb je geen controle over het spel. Je moet geluk hebben.”
Thijs Van den Brande
Kandidaat uit Wilrijk
“Je merkt wel dat de uitschakeling zwaarder aankomt bij wie nu afvalt.”