Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Jarige Roma eert bezieler Paul Schyvens
Vijftien kaarsjes voor cultuurcentrum
Gisteren was het precies vijftien jaar geleden dat De Roma na meer dan twintig jaar leegstand en verkommering opnieuw de deuren openzwierde. Bezieler en coördinator Paul Schyvens trekt in juni definitief die deuren weer achter zich dicht. “Definitief? Dat gelooft niemand”, zegt Vic Van den Bril, een van de negenhonderd vrijwilligers die hun koppige roerganger gisteren verrasten met een fijn feest. “Paul zal De Roma nooit kunnen loslaten.”
Vic Van den Bril is de allereerste vrijwilliger die zich in januari 2003 aanmeldde om mee te helpen met puinruimen in de vervallen cinemazaal aan de Turnhoutsebaan. Vijftien jaar later behoort hij nog altijd tot de harde kern onder het leger van intussen meer dan 420 vrijwilligers. Heel concreet: Vic zet zich elke maand gemiddeld tot twintig keer in voor zijn geliefde cultuurhuis.
“Vrienden en familie klagen soms dat ze moeilijk met me kunnen afspreken”, vertelt Vic Van den Bril. “Ik probeer er rekening mee te houden en op voorhand Romavrije dagen in te plannen, maar de goesting om te gaan vrijwilligen is soms sterker dan mezelf. Er zijn er meer die daar last van hebben, hè. Paul zelf in de eerste plaats. Ik doe gemiddeld drie ‘vliegende brigades’ per week. Dat betekent dat je vanaf 9u ’s morgens komt helpen schoonmaken: de zaal, de foyer, de gang, de toiletten... Als ik ’s morgens binnenkom en aan de toiletten een dampende emmer sop zie staan, weet ik dat Paul die al heeft klaargezet. Want hij komt niet om 9u, hij is er al om 8u.”
‘Vic van De Roma’
Als vrijwilliger van het eerste uur heeft Vic de bijnaam Vic Van De Roma gekregen. Zo staat het ook op een verguld naamplaatje gegraveerd op de eerste stoel van de eerste rij in het midden van het vernieuwde balkon. De eerste van de twaalf stoelen die Vic Van den Bril heeft gesponsord.
“Dat Stoelenplan, weer een geniaal idee van Paul. Ook ons ma – Johanna Schoenmaekers – en onze pa – Victor Van den Bril – hebben een stoel met hun naam. De negende volgende stoelen heb ik ook gesponsord: Gary Cooper, omdat hij in de film For Whom the
Bell Tolls over de Spaanse Burgeroorlog op mijn vader lijkt, die ook nog bij de Internationale Brigade heeft meegevochten. Verder Harry Belafonte, omdat Island in the
Sun de eerste film was die ik zag in CinemaScope (met extra brede
beelden, red.). En verder ook Doris Day – een geweldige actrice – , Delly – mijn vriendin –, en Errol Flynn, mijn held van het doek. Verder ook The Everly Brothers, Emmylou Harris en Ry Cooder, de beste concerten die ik ooit in De Roma heb gezien. De twaalfde stoel heb ik naar onze wielerheld Stanneke Ockers genoemd. Hij heeft mij nog over mijn bolleke gerust in De Roma.”
Voor vrijwilliger Vic is De Roma als thuis. En dat is zo voor veel vrijwilligers.
“Ja, maar, het is toch echt wel een beetje mijne Roma”, zegt hij. “Ik kom er al 66 jaar. En nog: op 14 mei 1943 om 4u ’s nachts ben ik geboren in een klein huisje in de Engelselei, op 500 meter van De Roma. Dan: sinds mijn 6,5 jaar ging ik elke zondagmiddag met ons ma en onze pa naar de film. Later ook elke zaterdagavond, maar dan moest de film ‘K.T.’ zijn. Als het ‘K.N.T.’ was, moest ik naar ons bomma, grote tristesse. Tot mijn 12de ging ik ook elke zondagochtend naar de Tim Slimclub. Speciaal hoor, korte tekenfilmpjes die gepresenteerd werden door Tim Slim, ingepakt in het groen als een verwijfde versie van Robin Hood. Bleek achteraf de
maitre de stalle te zijn van Cinema Rex.”
Vic Van den Bril heeft eindeloos veel verhalen over De Roma. Over hoe diep Zorro – met zijn laarzen tussen de treinsporen geklemd terwijl een trein komt aandenderen – in zijn hoofd zit. Of over de gouden ‘baren’ in de inkomhal waaraan hij als kind zijn denkbeel- dige paard vastbond… Het zijn de verhalen waarmee hij Paul Schyvens heeft ingepakt toen hij zich in 2002 als vrijwilliger aanmeldde. “Ik ben toen officieel als vrijwilliger nummer 1 aangeduid”, zegt hij fier.
Mirakel
Vic Van den Bril heeft een grote bewondering voor Paul, voor het “mirakel dat hij heeft kunnen realiseren”.
“Want nee, ik had vijftien jaar geleden niet durven denken dat we vandaag met De Roma zouden staan waar we nu staan. Ik doe in De Roma ook de rondleidingen en dan verval ik soms in clichés, maar het kan echt niet anders: als Paul Schyvens er niet was geweest, was dit niet gelukt. Eerst geloofde niemand in zijn project. Tot hij stilaan de media meekreeg – zeker ook
Gazet van Antwerpen – , de artiesten en uiteindelijk de politici. Hij wilde van De Roma een echte volksschouwburg maken en dat is het toch wel echt geworden, met rommelmarkten en T-dansants en de grootste artiesten in alle genres, van klassiek en jazz tot pop en schlager. Met 200.000 bezoekers per jaar zijn we echt een instituut geworden waar anderen jaloers op zijn. Dus ja, ik kan niet anders dan opscheppen over Pauls ongelooflijke kwaliteiten: zijn overredingskracht, zijn passie, ook zijn koppigheid en opvliegendheid en zijn onuitputtelijke bron aan goede ideeën. Natuurlijk was dit niet gelukt zonder de steun van een fantastisch team van vaste medewerkers en de vele vrijwilligers rondom hem. Maar ons was het ook niet gelukt zonder hem.”