Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Based on a true story
De enkele keren dat ik diep in de Antwerpse haven ben geweest, zijn op één hand te tellen. Toen ik mijn lief eens heb afgezet op zijn werk, bijvoorbeeld, en toen grandioos verloren gereden ben nadat ik de verkeerde afslag had genomen Dat stressmoment heeft ervoor gezorgd dat ik sindsdien nog amper in de tweede grootste haven van Europa ben geweest. Verbazing alom dus toen ik gisteren nog eens door de sluizen reed (niet zelf aan het stuur deze keer, gelukkig maar). Drie dagen lang werd er in de haven een grote rampenoefening gehouden, met alles erop en eraan. Het resultaat: een geoliede machine van een heleboel verschillende instanties en hulpverleners en een staaltje coördinatie van de bovenste plank.
“Het schip met de Saoedische prins aan boord is dus gekaapt en de terroristen gijzelen alle onschuldige mensen op het schip”, was het eerste wat ik te horen kreeg. Natuurlijk was er niet alleen rekening gehouden met de uitvoering van de oefening, maar ook met het hele verhaal en de achtergrond. En dat vond ik nu net leuk: “Wat deed die Saoedische prins in Antwerpen”, was mijn eerste vraag. Duidelijk niet de vraag die de woordvoerder verwachtte, maar ze kon er toch vlot op antwoorden. “Hij is op missie en wil eventueel investeren in de haven. Samen met zijn gevolg is hij vertrokken aan Het Steen voor een rondvaart.”
In mijn hoofd begon het ondertussen te malen. Acteurs die de rol van de Saoedische prins zouden kunnen vertolken, flitsten voorbij. Aan boord zou er een liefdesverhaal kunnen ontstaan tussen een van de gematigde terroristen en een jonge gegijzelde havenmedewerkster. De grote held van het reddingsteam zou sterven aan zijn verwondingen, net nadat hij het enige kind aan boord veilig terug aan wal had gebracht. En uiteindelijk zou blijken dat iemand binnen het Antwerpse stadsbestuur de terreurdaad had georganiseerd, omdat hij of zij dacht de rechtmatige erfgename te zijn van het rijk van de prins. Plotwendingen alom!
Terwijl ik nadacht over een geschikte acteur die Bart De Wever zou kunnen spelen, werden de eerste ‘slachtoffers’ uit het schip gehaald en door de hulpverleners verzorgd. Enkele minuten later stonden ze met hun witte hemd vol rode vlekken een koffie te drinken en een mop te vertellen. Mijn bubbel was doorprikt.
Ik heb wel geleerd dat wanneer er écht een terroristische aanval is, de hulpdiensten goed voorbereid zijn.
En misschien moet ik ook ietsje minder films kijken...