Daarom zijn we ze liever kwijt dan rijk

Schrik voor de kiezer

Nogal wat landen, waaronder Frankrijk, Nederland en Duitsland, staan niet te springen voor een uitbreiding van de Europese Unie. De bevolking is er uitbreidingsmoe en wil niet zomaar zes nieuwe leden erbij, bovendien allemaal “armoezaaiers”. Dat maakt de zaken nog complexer en duurder, en zal de nationalistische stemmen in die landen alleen maar aanwakkeren.

De Europese Unie zit momenteel duidelijk niet op dezelfde golflengte. Buurland Oostenrijk is voor, Polen, Italië en Bulgarije ook. België vindt het bij monde van premier Michel nog veel te vroeg om erover te praten. Daarvoor moeten er eerst economische beterschap en rust komen. De banden aanhalen wat migratie, veiligheid en economie betreft – zoals beloofd werd – is voorlopig voldoende.

Schrik voor het verleden

De EU-top kijkt ook meewarig naar hoe de laatste uitbreidingen verliepen, toen met Bulgarije, Roemenië of de Oostelijke Balkanstaten. De problemen daar zijn nog lang niet opgelost. Bovendien halen de landen vaak de standaard niet die door de EU wordt opgelegd en is er weinig verbetering te merken.

Wat voor commissievoorzitter Juncker bijvoorbeeld een groot probleem is, is dat de Westelijke Balkanstaten voortdurend ruziën over hun grenzen. De aanslepende vete tussen EU-landen Slovenië en Kroatië toont aan dat het niet zo simpel is om vanuit Brussel vat te krijgen op die situatie. Dus moeten de problemen opgelost worden vóór er sprake kan zijn van een mogelijke toetreding, iets waar niemand de voorbije eeuwen in geslaagd is.

Schrik voor gebrekkige economie en democratie Geen van de zes landen komt ook maar dicht bij de norm die

Europa hanteert rond financiën, persvrijheid of corruptiebestrijding. De jeugdwerkloosheid bijvoorbeeld schommelt in de regio tussen de 39% (voor Montenegro) en 54% (voor Bosnië-Herzegovina).

Wat de democratische score betreft, is de regio in verval, vooral dan in Macedonië en Servië. Er wordt hardop getwijfeld of drastische verandering haalbaar is in enkele jaren tijd.

Schrik voor emigratie

Een toetreding vanaf 2025 – theoretisch mogelijk voor Servië en Montenegro – zou een hele exodus op gang kunnen brengen, zo wordt gevreesd. Liefst 70% van de bevolking in de regio is ontevreden over het bestuur en 43% zou willen emigreren naar Europa.

Schrik voor gebrek aan motivatie

Tot slot ontbreekt de wil om te veranderen en te integreren. Nog geen 40% van de bevolking ziet de toetreding tot de Europese Unie zitten. Een populaire boutade is: “Wij liegen tegen de EU dat wij maatregelen nemen om bij te sturen, de EU liegt als ze zegt dat ze ons erbij willen.”