Beste lezer,

Schoonmaken is een soort sisyfuskwelling, heb ik altijd gevonden. Naarstig vegen, schrobben of dweilen, en een dag later ligt alles er weer net zo morsig bij als voorheen. Ook ik vind het natuurlijk best aangenaam wanneer mijn huis stof- en spinnenwebvrij is. En ik heb het nog nooit aan iemand durven te vertellen, maar ik loop al eens graag op mijn blote voeten over een pas gepoetste, gladde vloer. Het is dus wel degelijk het schoonmaken zelf waaraan ik een hartgrondige hekel heb. Een zelfreinigend interieur, dat lijkt me daarom wel iets. Alleen wil niemand het uitvinden. Zelfreinigende vloeren, die blijken nochtans wel te bestaan, zij het enkel voor buiten. Een terras van natuursteen en je kan weer en wind gewoon hun werk laten doen, zo vertelde een vakvrouw mij. Al moet je wel een vlekje kunnen verdragen, zo nu en dan. Maar voor mij weegt dat geenszins op tegen de uren die ik potentieel zou moeten verspillen aan zinloos poetsen. Nog zo’n uitvinding die een mens tijd bespaart – zij het iets minder natuurlijk - is kunstgras. Maaien, mos verwijderen, bemesten, allemaal niet meer nodig. ‘Maar je ziet toch dat zo’n gazon niet echt is?’ hoor ik u denken. Nauwelijks, zo blijkt. De nieuwste generatie kunstgras blijft immers vanzelf rechtop staan, heeft het hele jaar door een natuurlijke groene kleur en voelt bijna even zacht aan als echt gras. Al acht ik de kans groot dat mijn blote voeten wél het verschil zullen voelen met verse dauwdruppels op mals lentegroen. Doe mij dus maar het echte buitenleven. Met een natuurlijk mosgroen gazon, een zelfreinigend terras en een dito zwemvijver. En – bah ja, waarom niet – zo’n mooie pergola of een elegant poolhouse om in te verpozen. Zo veel onderhoud hebben die nu ook weer niet nodig. Moïra Lens, medewerker Mediahuis bouwbijlagen