Hoe de liefde tussen Henry en Frankrijk bekoelde

Het is hét thema van de halve finale bij onze zuiderburen. Thierry Henry die vanavond vanop de Belgische bank de Rode Duivels aanmoedigt. Verschillende spelers zoals Olivier Giroud en Lucas Hernandez gaven de voorbije dagen toe dat ze daar hun bedenkingen bij hadden. Maar de relatie tussen Henry en de Fransen is er nooit een van volmondige liefde geweest.

Henry groeide op in de buurt van Parijs als kind van immigranten uit de Franse Antillen. Een vader uit Guadeloupe, een moeder uit Martinique. Arsène Wenger gaf hem zijn profdebuut bij Monaco en haalde hem later - via een zijsprong bij Juventus - naar Arsenal. Daar zou Henry langzaam maar zeker een Angelsakser worden. Eerst door te trouwen met een Engelse vrouw, daarna door zich permanent in Londen te vestigen. Zijn vakanties brengt hij graag in de VS door, zijn voorliefde voor Amerikaanse R&B, NBA en New York hebben hem steeds verder van Frankrijk afgedreven. Op zijn linkerarm staat een Ame- rikaans symbool als het Vrijheidsbeeld getatoeëerd. Al was dat destijds een geschenk van de Franse regering. Het staat symbool voor de ingewikkelde relatie met zijn thuisland.

Een ander aspect dat meespeelde, was het gebrek aan erkenning dat hij in Frankrijk voor zijn prestaties voelde. Hij is met 51 goals in 123 interlands de recordtopschutter voor Frankrijk, maar werd bij onze zuiderburen nooit in dezelfde galerij als Raymond Kopa (jaren 50-60), Michel Platini (jaren 70-80) en Zinédine Zidane (jaren 90-beginjaren 21e eeuw) geplaatst. In de Franse selectie had hij ook weinig echte vrienden. Op Arsenal-ploegmaat Robert Pirès en generatiegenoot David Trezeguet na.

Maar de episode die de liefde helemaal heeft doodgemaakt, was zijn handsbal tegen Ierland. Frankrijk mocht door zijn bedrog naar het WK, maar het debat dat erover in Frankrijk losbarstte, heeft Henry altijd slecht opgepakt. Hij brak voorgoed alle banden met de Franse media en is bijna nooit meer in Frankrijk of op de Franse tv te zien.