Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Nog geen 400 km ver en de kleerscheuren zijn al groter dan gevreesd
Wat een vreselijke Tourstart. Ja toch? Nauwelijks twee etappes zijn er gereden en enkel een paternoster aan valpartijen kon de hartslag enigszins de hoogte injagen. Dat wil je toch niet? Gelukkig kregen we met Gaviria en Sagan twee gedroomde ritwinnaars en zit koning Sagan alweer op zijn troon: (tijdelijk) geel en (definitief?) groen.
Vooral zaterdag bleef iedereen deftig op zijn/haar honger zitten. Het peloton reed weliswaar niet op een drafje, maar het voorspelde scenario – vroege vlucht en massaspurt – werd tot op de letter gevolgd. Tot het peloton in de laatste tien kilometer begon aan een reeks al even voorspelbare valpartijen. Belangrijkste slachtoffer: Chris Froome. De titelverdediger werd al driftend een weiland ingeduwd, wat hem uiteindelijk op 51 seconden tijdsverlies kwam te staan. Verwaarloosbaar? Tom Dumoulin verloor een dikke maand geleden de Giro met een verschil van 46 seconden. Zo verwaarloosbaar is dat tijdsverlies dus zeker niet. De tijdsverschillen straks boven op de top van Alped’Huez zullen minder groot zijn. Ook Richie Porte, Adam Yates en Nairo Quintana (na dubbele wielbreuk toen hij over en niet naast een verkeerseiland raasde) deelden in de klappen. Jammer dat het zo moet gaan, maar het hoort bij de koers, zo schijnt.
Het maakte zaterdag de rekening van Fernando Gaviria niet, zoals het zondag de rekening van Peter Sagan niet maakte toen het Colombiaanse juweel van Patrick Lefevere in een bocht onderuit werd geschoven. En zo staat Sagan, een jaar na zijn pijnlijke exit, alweer te blinken op het Tourpodium. De Tour heeft Peter Sagan meer nodig dan omgekeerd, zoveel is nog maar eens duidelijk.
De calamiteiten van het voorbije weekend hebben het belang van de ploegentijdrit van vandaag alleen maar groter gemaakt. Team Sky is de favoriet, maar ritwinst alleen volstaat al niet meer voor Chris Froome. De Brit moet voor de gemoedsrust vandaag voor de eerste keer de voorhamer bovenhalen.