Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Wie wil er nu niet Peter Sagan zijn?”
Wat goed is, komt snel. Zie Peter Sagan zes jaar geleden, die al op dag twee won. Fernando Gaviria was zaterdag nog straffer. We moeten al naar 1983 terug om een Tourdebutant te vinden die op dag 1 won – Eric Vanderaerden won toen de proloog – of zelfs tot 1964 – toen won Ward Sels als debutant de openingsrit in lijn. Wie is Fernando Gaviria, de jongen met volle baard die de volgende Tourvedette kan worden? De vijf gezichten van de spurtbom die in zijn zij de kop van een tijger liet tatoeëren.
1. De leider Winnen is de tweede natuur van de op de baan geschoolde Colombiaan. In Fontenayle-Comte was het al de 33ste profzege van de renner die pas op 2 augustus 2015 als stagiair bij Etixx - Quick.Step begon.
“Ik heb altijd honger naar meer. Elke wedstrijd die ik start, wil ik winnen”, zegt hij. “Ik wil de beste renner van de wereld worden. Daar komt meer bij kijken dan alleen maar snel fietsen.”
In geen tijd is hij intussen op zijn domein dé leider van de ploeg.
“Wees maar gerust dat hij zegt waar het op staat”, aldus Iljo Keisse, er niet bij door een longvliesontsteking. “Als het fout loopt, dan is het pats erop. Zonder omwegen. Als hij wint, schat hij ook iedereen naar waarde.”
Er lag zaterdag nochtans een immense druk op zijn schouders. Dit moest een entree langs de grote poort worden.
“Maar dan zie je de échte Gaviria”, zegt ploegleider Steels. “Toen hij tijdens de rit overleg pleegde, klonk het alsof hij thuis vanuit zijn fauteuil belde. Zo cool gaat hij met de dingen om. Hij heeft wel een eigen mening over hoe hij de sprint ziet. Hoe meer chaos in de finale, hoe beter hij is.” 2. De speelvogel Op de vooravond van de Giro van vorig jaar lag Gaviria’s maag nog overhoop na het eten van te veel Kinder Bueno’s.
“Ook dat is typisch Fernando”, zegt Iljo Keisse. “Hij is een jongen die je wat speelruimte moet geven, net als Alaphilippe en Jungels. Richeze en ik hebben een soort co-ouderschap over Fernando. Soms neemt hij het niet te nauw met zijn training, of met zijn dieet. Dan wijzen we hem daar subtiel op. In dat opzicht was het goed dat hij in Zwitserland op zijn doos kreeg. Na de Ronde van Californië had hij het idee dat het allemaal wel vanzelf zou gaan.”
Twee jaar geleden was er nog de taalbarrière, maar die is weggevallen.
“Hij drukt zich al goed in het Engels uit”, zegt ploegmanager Patrick Lefevere, die hem drie jaar geleden aan de haak sloeg toen hij in de Tour de San Luis moeiteloos Cavendish overvleugelde. “Mark zei me: Patrick, die jongen moet je nemen. Dat wordt de beste. Toen leek hij introvert, zelfs verlegen, maar dat was omdat hij niet kon meepraten.”
“Hij haalt ondertussen al fratsen uit en is welbespraakt”, treedt Steels hem bij. “In de autocar is Terpstra’s voorjaarssong
Gaan met die banaan vervangen door de Colombiaanse top vijftig. Latino-muziek”, aldus Tom Steels.
3. De andere/ nieuwe Sagan
Peter Sagan is Gaviria’s grote voorbeeld.
“Zeg me eens wie nu niet Peter Sagan wil zijn? Hij gooit alle schema’s overhoop. Hij verandert het wielrennen. Peter maakt echt het verschil. Veel renners rijden niet eens meer hun eigen koers, maar loeren naar hem. Ik niet. Ik heb heel veel respect voor Peter, maar ik
ben er niet bang van. We schieten in Monaco goed met elkaar op, maar onder de wedstrijd zijn we rivalen”, zegt de Colombiaan
“De nieuwe Sagan of de andere Sagan? Dat weet ik niet”, zegt Keisse. “Fernando zelf heeft het wel aldoor over
Sagan dit, Sagan dat. Het wordt een hele grote. Hij gaat ook bergop goed mee.”
Al weigert Steels nu al over het groen in Parijs te praten.
“Oei, dat is veel te vroeg. Kijk maar naar de comfortabele voorsprong van Kittel vorig jaar. Laten we wachten tot na Roubaix en kijken hoe de zaken er dan voor staan.” 4. De halfgod In Colombia was Gaviria al een halfgod. Geboren in een wielernest, bij de juniores al tweevoudig baanwereldkampioen. Daar kwamen ook nog twee wereldtitels bij de profs bij, maar op de Olympische Spelen van Rio pakte hij in het omnium naast een medaille. Het goud was voor zijn nieuwe ploegmaat Elia Viviani.
“In Vlaanderen denken we dat wielrennen populair is, maar in Colombia is dat nog wat anders. Ik zag dat in februari tijdens de Oro y Paz waar hij drie ritten won”, zegt Keisse. “Uiteindelijk is Fernando nog geen 24 en als mens nog in volle ontwikkeling. De kunst zal zijn om hem met de voetjes op de grond te houden.”
5. De gevoelsmens
Dankbaar, erkentelijk, gevoelig en heel gehecht aan zijn familie, zoals alle Colombianen. Op dat vlak is Gaviria een typische Latino.
“Ik denk dat hij elke dag meerdere keren naar huis belt”, aldus ploegmanager Patrick Lefevere. Zo salueerde hij zaterdag in het geel vanop het podium naar Iljo Keisse en dankte hij hem in een tweet voor alle uren opoffering tijdens de verschillende hoogtestages. “Ondanks de drukte stuurde hij me toch wat berichtjes. Hij is een aparte jongen. Zo explosief en impulsief hij koerst, zo kan hij ook in de omgang zijn. Zeveren en lachen, maar als er iets hem tegen gaat, kan zijn humeur plots omslaan. Goedaardig gek hé,
loco. Als hij je vertrouwt, is Fernando echt heel aanhankelijk. Maar als hij voelt dat je hem in de steek laat, kom je in zijn onderste schuif terecht. Onherroepelijk.”