Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Mijn broer is 48 jaar vermist. Ik wil nog één keer de zoektocht heropenen”
Roland Claessens (toen 21) verdween na een cinemabezoek in Antwerpen
Bijna een halve eeuw geleden vertrok de toen 21-jarige Roland Claessens met de bus naar Antwerpen. Hij keerde niet meer terug. Zijn verdwijning woog in de jaren erna op het leven van zijn familie. Na al die jaren hoopt zijn broer Dirk Claessens (63) toch nog te weten te komen wat hem overkomen is. “Als iemand weet wat er met Roland gebeurd is, dat hij het me vertelt.”
“Mijn broer is op een zondag in augustus verdwenen, ergens begin jaren zeventig. Ik was toen 15 jaar, maar dát weet ik nog. We waren allemaal thuis en we zagen hoe Roland om 14u het huis uitstapte, om in zijn eentje naar de bioscoop te gaan. Hij zou vlak voor de deur de bus nemen van Melsele naar Antwerpen, waar hij naar Doctor
Zhivago wou gaan kijken. Roland is nooit meer naar huis teruggekeerd.”
Snorretje, zoals musketier
Het heeft zijn leven bepaald, zegt Dirk Claessens. Hun moeder voedde de zes kinderen alleen op. “Ik stond heel dicht bij mijn broer, en keek op naar Roland. Het was een grote, knappe kerel met een snorretje, zoals een musketier. Hij las de grote Russische en Noorse schrijvers, en heeft mij aangezet om ook te lezen.”
“Toen hij 18 was, is Roland gaan varen. Met de Compagnie Maritime Belge”, naar Midden- en Zuid-Amerika. Maar hij leefde te zwaar naar zijn inkomen. Aan boord kon hij weinig of geen geld opdoen. Maar eens hij aanmeerde, vloog het geld erdoor. Soms kwam hij thuis en had hij zelfs zijn valies verkocht. Daarom heeft onze moeder uiteindelijk beslist dat hij in de groentehandel van de familie moest gaan werken.”
Nooit officieel dood verklaard
“Toen Roland die avond niet thuiskwam, waren we niet meteen ongerust”, zegt zijn broer. “Hij durfde wel eens een week van huis weg te blijven. Een gsm bestond toen nog niet. Maar één week werd weken, en toen maanden. Ik weet dat de familie tot aan de bioscoop is geweest met een foto, en dat ze daar nog wisten dat mijn broer in de zaal had gezeten. Maar verder werd er in onze familie nooit veel over gesproken.”
Of Roland Claessens ooit als vermist werd opgegeven, is onduidelijk. Er is bijzonder weinig te vinden in de gerechtelijke archieven. Op 30 september 1971 is Roland Claessens wel van ambstwege geschrapt, omdat hij geen vast adres had. Maar daar stopt het. Hij is nooit officieel dood verklaard.
“Toen ik 16 jaar werd, ben ik mijn broer gaan zoeken. Ik ging alle politiekantoren in Antwerpen af”, zegt Dirk. “Maar ze namen me niet serieus. Het maakte me kwaad, want ik begreep dat niemand naar hem op zoek was. Zijn verdwijning heeft mijn leven veranderd. Ik werd een moeilijke puber, een rebel die van school werd gegooid. Als ik iemand in uniform zag, werd ik opstandig. Mijn hele leven bleef ik op zoek, maar nooit vond ik een spoor.”
Nog één laatste keer
“Moeder praatte niet graag over de verdwijning van Roland, en uit respect zweeg ik ook. Vorig jaar is ze gestorven. Ergens heb ik spijt dat ik zolang niets gevraagd heb. Daarom wil ik nu een laatste keer de zoektocht heropenen.”
“Dat Roland zelf vertrokken zou zijn, dat geloof ik niet. Ik geloof ook niet dat hij zelf opnieuw op een schip gestapt zou zijn. Daar heb ik nooit een spoor van gevonden. Ik zou toch al lang een teken van leven gekregen hebben? Een postkaartje, of zo?”
“Ik vrees dat Roland gestorven is. Maar wie heeft hem gedood? En waarom? Waarom hebben ze zijn lichaam nooit gevonden? Heeft die ene persoon daar na al die jaren mee leren leven? Ik vind het mijn taak, mijn plicht, om nog één keer een oproep te lanceren: Als iemand weet wat met Roland gebeurd is, dat hij het dan zegt.”