“Dat wordt weer twee dagen herstellen”

Het wordt een jaarlijkse traditie. Van Keirsbulck die zich aan een lange ontsnapping waagt. Vorig jaar deed hij het op zijn eentje 190 kilometer lang, dit jaar kreeg hij gezelschap van drie renners.

Maar één ding was jammer genoeg wel hetzelfde: ook deze keer redde hij het niet, ook al probeerde hij het in de ultieme finale nog even op zijn eentje. Zuur?

“Toch wel”, zuchtte Van Keirsbulck. “Uiteindelijk word ik hier nog voorbij de rode vod gegrepen. Ik zag het peloton al naderen. Dacht nog even: Gaat het lukken

of niet? Maar dan kwam het treintje van Cavendish… Ik wist direct: Fuck.”

Toch kan je het geen verrassing noemen. Het moet een eeuwigheid geleden zijn dat een vlucht van vier renners het in de eerste week van de Tour tot de finish uithield. “Toch weet je het nooit”, aldus Van Keirsbulck, die zijn actie duidelijk had voorbereid. ’s Ochtends had hij Claeys nog een sms gestuurd. Hij had er echt hoop op. “Ook omdat we met vier motoren rondreden. Vanop 70 kilometer van de finish hebben we de kraan helemaal opengedraaid. We hebben het echt wel hard gemaakt.”

Een troost: er komen nog dagen en misschien nog kansen. “Al zal ik hier wel twee dagen van moeten herstellen.”

Plus: de strijdlust was misschien niet voor Van Keirsbulck, in het ploegenklassement deed de ploeg gisteren wel weer een prima zaak. “We hebben toch weer schoon geld verdiend”, besloot Van Keirsbulck. “Als ik dat vergelijk met WorldTourploegen die hier helemaal niks doen en zelfs niet meegaan in de ontsnapping… Onbegrijpelijk.”