Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Alle spaarcenten in huurhuis dat onbewoonbaar blijkt
Ramona Vercammen krijgt na renovatie van 7.000 euro te horen dat er onderzoek naar woning in Hove loopt
Omdat Ramona Vercammen en haar twee kinderen helemaal klaar waren voor een nieuwe start, verhuisden ze naar een huurhuis in Hove. Ze knapten het huis, waar redelijk wat werk aan was, helemaal op. Maar gisteren kreeg ze te horen dat de gemeente twijfels heeft bij de bewoonbaarheid van het huis en daarom in juli al een onderzoek startte. Ramona werd aangeraden een andere woonst te zoeken. “De verhuurder deed alsof zijn neus bloedde.”
Een nieuwe start in een nieuwe woonst: zo zag het plan van Ramona Vercammen er aan het begin van de zomervakantie uit. Na haar relatiebreuk trok ze samen met haar zoon en dochter uit Hemiksem richting Hove, op zoek naar een nieuwe thuis. “Begin juli vonden we een leuk en betaalbaar rijhuis op de Lintsesteenweg”, vertelt Ramona. “Er was wel redelijk wat werk aan, maar daar waren we ons van bewust. Er zou onder andere een nieuwe keuken moeten worden geplaatst, maar dat had de verhuurder ons beloofd. Ook de tuin was verloederd. Maar ik had er vertrouwen in en sloot met de verhuurder een huurcontract van een jaar af. We waren ons van geen kwaad bewust, want het contact met hem verliep heel goed.”
Begin augustus toverde Ramona haar nieuwe huis om tot een thuis. “We hebben alles geschilderd, elektriciteitswerken uitgevoerd, maakten alles proper en kochten ook een heleboel nieuwe meubels. Al mijn spaarcenten gingen naar het nieuwe huis, bijna 7.000 euro. Het weekend dat daarop volgde, zijn we dan officieel verhuisd. Onze verse start kon
beginnen, we zagen het helemaal zitten”, klinkt het. Vredegerecht
Maar gisteren werd er dan plots roet in het eten gegooid, na een telefoontje van de wijkagent. “Die vertelde ons dat er een onderzoek loopt naar de bewoonbaarheid van het pand en raadde ons aan om iets anders te zoeken. Dat was echt een donderslag bij heldere hemel, alleen zo kan ik het omschrijven”, zucht Ramona. “Het zou dus goed kunnen dat het pand helemaal niet bewoonbaar is. Maar toch heeft de verhuurder besloten de gebreken hier en daar zelf aan te pakken, en gewoon verder te verhuren. Schandalig!”
De verhuurder, die in Frankrijk woont, was zich naar eigen zeggen van geen kwaad bewust. “Ik heb hem meteen gecontacteerd, maar hij deed alsof zijn neus bloedde. Vandaag (donderdag,
red.) zou hij nog naar Hove rijden om mij te woord te staan. Ik stap alleszins vanavond nog naar de politie om klacht neer te leggen, en morgen ga ik te rade bij het OCMW.”
Ramona is vastbesloten om al het geld dat ze in haar renovatie stak, terug te krijgen. “Al dat geld ben ik nu gewoon kwijt, en dat kan ik mij niet permitteren. Mijn 21-jarige dochter studeert nog en mijn zoon kampt met autisme. Ik heb dus rekeningen genoeg te betalen. Ook de maand huur die ik al betaalde en de kosten van mijn nieuwe verhuis, zullen voor zijn rekening zijn. Ik ben mij nu al aan het voorbereiden op het vredegerecht. Het ergste aan heel deze situatie is dat nu ik van nul moet beginnen”, besluit ze.
Steun van gemeente
Begin juli stelde de gemeente Hove zich vragen bij de leefbaarheid van de woonst in de Lintsesteenweg en besloot daarom een controle te laten uitvoeren in samenwerking met Igean en het OCMW. Zo is de bal aan het rollen gegaan. “Die procedure is nog niet afgerond. We wachten de conclusie van het verslag af”, zegt Rob Van den Audenaerde, algemeen directeur van de gemeente Hove. “De woonst is dus nog niet formeel onbewoonbaar verklaard.”
Van den Audenaerde nam gisteren nog contact op met Ramona, en plande samen met haar een huisbezoek in. “In afwachting van het verdict van de controle, bekijk ik samen met haar of we haar eventueel voorlopig kunnen inschrijven. Maar ze moet alleszins niet panikeren. Moest blijken dat het huis inderdaad onbewoonbaar is, zal de gemeente de situatie van de vrouw zeker steunen en zal er naar een oplossing gezocht worden. We zullen ook onderzoeken welke stappen we kunnen ondernemen tegen de verhuurder, in samenwerking met de politie”, besluit Van den Audenaerde.
Ramona Vercammen “Dit kan ik mij niet permitteren. Mijn 21-jarige dochter studeert nog en mijn zoon kampt met autisme. Ik heb rekeningen genoeg te betalen.”