Gazet van Antwerpen Stad en Rand
De charme van verplichting
Zowat acht jaar geleden ben ik met mijn gezin naar Hoboken verhuisd. Ik woonde er, maar leefde er niet. Mijn middelbare school lag in het centrum van de stad en geen enkele medeleerling zat op mijn bus. Ik kende er niemand en ik deed er niets. Als ik mijn deur uitstapte, was het om zo snel mogelijk binnen de Ring te geraken, waar iets te beleven viel. Toen ik bij de Gazet van Antwerpen begon, was het plots handig dat ik in Hoboken woonde, de vorige correspondent van het district was ermee gestopt. Ik moest eigenlijk vanaf nul beginnen.
Ik heb mezelf ondertussen wegwijs gemaakt in ‘mijn’ Hoboken, en ik vond charme in de verplichting.
Het natuurdomein De Hobokense Polder is een parel in de stad, begraafplaats Schoonselhof evengoed, de parken Broydenborg en Sorghvliedt en de natuur rond Fort 8 vervolledigen het “groenste district van Antwerpen”, zoals ik me vaak heb laten vertellen. Maar vooral: het is pas als je een buurt op de voet volgt, dat je voelt wat er gebeurt, welke mensen er wonen, wat er te doen is en hoe het leven er écht is.
Ik ben onlangs uit pure interesse bij valavond een uur of twee door het district gefietst. Ik heb opnieuw een paar pleinen en straten ontdekt die ik nog nooit had gezien. Speeltuinen vol kinderen met roots buiten België en hun ouders die verderop druk keuvelen. Ze hebben niet veel en hun omgeving ziet er mistroostig uit, en toch ben ik jaloers op hun ongedwongen levensstijl. Ik heb leegstaande panden aangestaard waar verhalen in de muren en gebarsten ruiten verscholen zitten. En dat terwijl een moeras omgetoverd wordt tot Blue Gate Antwerp, een toekomstige technologische hub.
Ik heb ook ontdekt dat kleine festivalletjes van 20 tot 22u met een schlagerzanger op het podium best te pruimen vallen, ik amuseer me er zelfs, én ik moet geen hoofdpijn oplopen op Pukkelpop of in Café d’Anvers. De voetballende Marokkaantjes en traditionele veeprijskampen met schapen op de Hobokense Jaarmarkt boeien me allebei, al vormen ze een uiterste van het spectrum. Het spectrum mag er zijn.