Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Wij vergeten Antwerp nooit”
Omolo en Kone spelen morgen met Cercle tegen hun ex-club
Johanna Omolo en Isaac Kone keren morgen terug naar de vernieuwde Bosuil. In maart 2017 promoveerden ze met Antwerp naar 1A maar ze verdwenen vijf maanden later via de achterdeur. Bij Cercle deden ze in maart 2018 de promotiestunt nog eens mooi over, zo kwamen ze door de grote poort terug naar 1A. De gewezen Antwerpspelers blikken aan de vooravond van hun weerzien met de Antwerpfans nog even terug maar tevens vooruit.
Wat was jullie mooiste moment bij Antwerp?
Johanna Omolo: “De finalematch in Roeselare in maart 2017. Een avond en een nacht om nooit te vergeten. We waren voor de tweede match de favoriet en maakten die rol ook waar. Ik heb toen mensen van de staf en fans zien wenen van geluk. Je zag dat die mensen na dertien jaar de hemel zagen opengaan. Het was ook een lange nacht, anders dan zes maanden geleden bij Cercle. We speelden toen thuis tegen Beerschot, met Antwerp moesten we nog met de bus van Roeselare naar de Bosuil rijden, dan zit je als groep de hele rit samen.”
Isaac Kone: “De slotmatch van de reguliere competitie tegen Lommel. We moesten winnen en zij wilden niet verliezen en wilden vooral niet dat wij zouden winnen. Ze stonden met zes man achterin, ik had dat nog nooit meegemaakt. De sfeer was onbeschrijfelijk, vooral toen we wonnen met een ultieme strafschop. De ontlading was toen enorm, toen voelde je al dat we onklopbaar waren geworden.” Vinden jullie het jammer dat jullie weg moes- ten na de promotie?
Omolo: “Je speelt kampioen om je nadien ook op een hoger niveau te tonen. Als de voorbereiding dan nadien start en je begint te merken dat ze eigenlijk niet meer op je rekenen, is dat niet plezant. En zelfs hard als je te horen krijgt dat je weg moet. Het was een ontgoocheling maar “no hard feelings”. Ergens blijven om niet te spelen en vijfde wiel aan de wagen te zijn heeft ook geen zin. Bovendien kon ik een tweede titel op rij veroveren, dat was ook heel mooi.”
Kone: “De eerste drie matchen was ik er nog bij. Drie toppers want we speelden tegen Anderlecht, Gent en Genk. Ik mocht starten en ook eens invallen. Ik had nooit het gevoel dat ik er niet meer bij hoorde. Ook met Bölöni had ik geen problemen, ik vond hem best een goede trainer. Maar in voetbal weet je dat het snel kan omslaan. Transfers
horen er nu eenmaal bij en op een gegeven moment besef je dat ze niet meer op je rekenen. Ik had wel begrip voor de beslissing.”
Azen jullie zaterdag op revanche?
Omolo: ‘Nee, totaal niet. Ik wil wel een goed resultaat neerzetten. Een puntje pakken is het minimum, winnen als het kan. Ik kijk er wel naar uit om nog eens op de Bosuil te komen. De laatste keer dat ik er was waren ze volop bezig met de bouw van de nieuwe tribune. Ik ben benieuwd wat het nu geworden is. Met de fans had ik inderdaad altijd een goede band, ze zijn trouw en leven voor hun club.”
Kone: “Revanche? Integendeel zelfs, ik ben blij dat ik voor Antwerp en die supporters heb mogen spelen. Ik beschouw het als een eer dat ik speler van Antwerp was en mijn steentje kon bijdragen om de club weer naar de hoogste afdeling in België te loodsen. Ik speelde er
slechts één jaar maar zal dat seizoen nooit vergeten.”
Waarom zou Cercle winnen van Antwerp?
Omolo: “We houden beter de voeten op de grond, de trainer wil niet dat we naast onze schoenen gaan lopen. We zijn nog altijd ongeslagen en misten onze start niet maar de weg is nog lang. Eén punt zou al mooi zijn maar als het zou kunnen, pakken we ze natuurlijk alle drie. Na de promotie zitten we in de goede flow, we hebben een heel jonge ploeg maar het klikt op en naast het veld.”
Kone: ”Elke match is anders natuurlijk. Ik verwacht wel een moeilijke wedstrijd. Als bezoeker op de Bosuil is het trouwens nooit gemakkelijk. Ik keerde er niet meer terug sinds mijn vertrek maar ik kijk er wel naar uit om het vernieuwde stadion terug te zien. In de rangschikking staan we op gelijke hoogte. Ik hoor dat ze Cercle nu al vergelijken met Antwerp. We zijn in elk geval ook goed gestart en zo is de druk toch wat minder. Iedereen begint ook zijn plaats te vinden, het ziet er goed uit.”