Te stil over transmigranten

Eerst was er Kruibeke, waar de politiechef openlijk toegaf dat de controles op transmigranten te veel werden voor zijn korps. Staatssecretaris Theo Francken stapte even uit zijn rol van onvermoeibare buitenwipper van illegalen en erkende in zijn blog ‘Theo tuurt’ dat er geen directe oplossing is voor het probleem. Van veel transmigranten is niet geweten vanwaar ze komen of ze komen uit landen naar waar niet kan worden uitgewezen. Hen voor onbepaalde tijd opsluiten in een gesloten centrum is geen optie. Hoe lang zou je dat doen? Maanden? Jaren? Een soort van Guantanamo creëren hier, een moeras van juridische en humanitaire problemen?

Nu is er de klacht van de inwoner van Wommelgem, die voortdurend transmigranten ziet passeren over zijn grond naar het parkeerterrein van Ranst.

Dat is natuurlijk een situatie die onbehaaglijk stemt. De transmigranten doen niemand kwaad, ze hebben er vaak helse maanden opzitten en niemand zou met hen willen ruilen. Hun aantal moet ook niet overdreven worden. Vermoedelijk gaat het om honderden mensen. Omdat ze telkens opnieuw langs dezelfde trajecten proberen om naar Engeland te geraken, lijken het er veel meer. Maar je kunt er als samenleving ook niet gewoon bij blijven staan en ernaar kijken. Om het nog ingewikkelder te maken is er het door duizenden sympathisanten gesteunde Burgerplatform, dat elke dag transmigranten eten en onderdak biedt. Zij doen dit puur vanuit humane motieven.

Het leidt tot de bizarre situatie dat mensen eerst geholpen worden en vervolgens achterna gezeten door de politie. Het doet denken aan het verhaal van migranten in Calais destijds die daar slaapzakken of dekens kregen van hulporganisaties, die ze later als ze in West-Vlaanderen betrapt werden aan een parking of haven weer moesten afgeven. Iedereen wijst naar Europa als enige oplossing. In afwachting blijft een intern constructief politiek debat uit. Aan N-VA-kant wordt met spierballen gerold - is het niet in het beleid, dan in tweets - aan de andere kant worden onrealistische argumenten gebruikt (‘overtuig hen gewoon om hier asiel aan te vragen’), tussen beide kanten in blijft het vooral stil. Maar tegenover burgers die niet meer weten wat ze met de situatie aan moeten, kun je niet blijven zwijgen - of in slogantaal roepen of met loze beweringen afkomen. Wat kan er concreet in Wommelgem en Ranst gedaan worden? Iemand?