Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Vastklampen of doodgaan”
Twee vissers sterven bij schipbreuk , drie anderen worden gered door cruiseschip
Het was zaterdagmiddag al geen succes geweest. De vangst was de trip naar de noordoostelijke Engelse kust, toch een 170-tal kilometer van thuishaven Zeebrugge, helemaal niet waard geweest. En dan sloegen de netten ook nog eens in het zand, zoals dat in het West-Vlaams vissersjargon heet.
“Dat gebeurt op zich wel vaker”, zegt Dirk Coolsaet (52) uit Oudenburg. Hij heeft 38 jaar dienst in de visserij op zijn conto en overleefde de ramp. “Maar deze keer werden de netten wel heel erg zwaar en door het getij en de kracht van de zee werd het schip op die manier scheef getrokken. Het gebeurde allemaal in vijftien seconden. Voor ik het wist, moest ik me vastklampen terwijl ik steeds maar in het water geslagen werd. Ik dacht dat het met me gedaan was.”
Geen enkele kans
Zelfs toen Roger Zoete, zijn collega en de man naar wie al zijn hele vissersleven opkeek, duidelijk in de problemen zat, kon Dirk niet ingrijpen. “Roger hing lager dan ik. Hij stond aan dek toen de boot kapseisde en had zich nog net kunnen vastklampen. Maar omdat hij lager hing, zat hij zeer snel onder water. Ik kon niks doen. Want loslaten zou mijn dood geweest zijn.” Vijf minuten later zag Dirk zijn kameraad levenloos wegdrijven. Ook het lichaam van schipper Kurt Slabinck zag hij plots weer boven water komen. Volgens Coolsaet had de gezagvoerder van de Sonja geen overlevingskansen. “Op het moment dat het schip kapseisde zat Kurt in zijn stuurhut. Wellicht sloeg hij tegen het raam van zijn cabine. Hij maakte geen kans.”
Net wanneer Dirk Coolsaet dacht dat ook hij zou sterven, kwam plots het reddingsvlot bovendrijven. Samen met Luc Heyneman en Pascal Pincket slaagden hij erin om hun reddingsvaartuig op te blazen en los te snijden van hun gekapseisde vissersboot. Het duurde toen nog bijna vier uur voor ze een tanker voorbij zagen varen. Maar de crew daarvan reageerde niet op de vuurpijl die de drie als noodsignaal afschoten. Dat deed de bemanning van een cruiseschip even verderop wel. “Die ging onmiddellijk op zoek naar ons. Ik kan niet genoeg benadrukken hoe dankbaar wij daarvoor zijn. Ze slaagden er zelfs in om ons aan boord te halen en gaven ons droge kleren.”
Troost
Zondagmiddag werden de lichamen van de twee verdronken vissers gevonden na een urenlange zoektocht door de Engelse kustwacht. Dat gebeurde in de omgeving van de plaats waar de Z.19 Sonja een dag eerder rond 16.30u was gekapseisd. Hun families thuis wisten toen al dat ze geen goed nieuws zouden ontvangen. Maar dat was nog altijd beter dan geen nieuws. “Het is een troost dat zijn lichaam werd teruggevonden”, zegt Muriel Goegebeur, de weduwe van schipper Kurt Slabinck. “Zo kunnen we op een mooie manier afscheid van hem nemen.” Ze omschrijft haar man als iemand die sinds zijn vijftiende met hart en ziel leefde voor de visserij. Een onbevreesde schipper. Niet bang van de zee en de gevaren. Ook al had hij in zijn carrière al heel wat
meegemaakt.
Pensioen
Roger Zoete (60) droomde stilaan wel van zijn afscheid van het zware vissersleven. Zeker na een ongeval twee jaar geleden waarbij hij van de kade meters lager op het dek van de vissersboot viel en vier dagen in een coma belandde. “Hij droomde van zijn pensioen: werken in de tuin, voetballen met zijn kleinzoon, tijd maken voor de
mensen die hij altijd achterliet als hij op zee moest”, zegt zijn dochter Jesica Zoete. “Ook op belangrijke momenten in het leven was hij vaak afwezig.”
Roger Zoete had daarom beslist dat hij aan zijn laatste jaar bezig was. Maar de zeebonk kon moeilijk nee zeggen. Zelfs al had hij sinds zijn ongeval meer angst om op zee te gaan. “Ook toen hij gevraagd werd om op de Z.19 een vervanging te doen omdat iemand van de bemanning afzegde, stemde hij in. Want normaal vaart mijn vader niet met de Sonja. Zijn eigen schip ligt nu een tijdlang in de haven voor een herstelling. Daardoor kon hij deze keer wel mee.” Jesica is over een ding duidelijk. “Hier valt niemand iets te verwijten. Behalve de genadeloze zee. Ze zeggen zo vaak dat de zee geeft en neemt. Dat is niet zo. De zee neemt alleen maar.”
Dirk Coolsaet Overlevende “Voor ik het wist, moest ik me vastklampen terwijl ik steeds maar in het water geslagen werd. Ik dacht dat het met me gedaan was.”