Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Anderhalve week geleden maakten we nog plannen voor de toekomst”
Kandidate en echtgenote van lijsttrekker overlijdt net voor gemeenteraadsverkiezingen
Paul Paeleman staat voor de moeilijkste week van zijn leven. Niet alleen moet hij donderdag zijn vrouw Elvira begraven, drie dagen later is hij kandidaat-burgemeester in Oud-Turnhout. “Op haar sterfbed smeekte ze me om niet op te geven.”
Elvira Pietraszkiewicz (63) staat op de zestiende plaats van de lijst LB18, een lokale beweging onder Open Vld, voor de gemeenteraadsverkiezingen in OudTurnhout. Maar Elvira zal nooit zetelen. Zondagochtend om 6u, precies een week voor de gemeenteraadsverkiezingen van 14 oktober, sliep ze in.
Bijna vijftig dagen bleven Elvira en haar echtgenoot Paul Paeleman (62), die lijsttrekker is van dezelfde lijst, in het ongewisse over de ziekte die haar had getroffen en waarvoor ze eerst in het AZ Sint-Elizabeth in Herentals en later in het UZA in Edegem werd opgenomen. Pas vorige vrijdag viel het vreselijke verdict: kanker. Geen 48 uur later was het voorbij.
“We kwamen net terug van een vakantie in China, toen Elvira last kreeg van kortademigheid”, vertelt haar weduwnaar. “In Herentals onderging ze een hele resem onderzoeken. Eerst keken ze of het misschien om een zware longontsteking ging. Ze voerden puncties uit. Ze onderging een buik- en darmonderzoek, een gynaecologisch onderzoek, nog een extra longonderzoek, een volledig bloedonderzoek, er kwam een PET-scan en een kijkoperatie. Ze vonden de oorzaak niet.”
Long verwijderen
Na een volle maand in Herentals verhuisde Elvira Pietraszkiewicz naar het UZA in Edegem voor een zware kijkoperatie achter de longen. “Ze dachten aan tuberculose en hielden mijn vrouw twee weken in quarantaine”, zegt Paul Paeleman. “Ik moest me elke dag volledig omkleden om haar te kunnen bezoeken. Maar die diagnose klopte uiteindelijk ook niet. Toen onderzochten specialisten zelfs of ze besmet was met het SARS-virus, aangezien we tijdens onze vakantie in de Chinese provincie Guangdong waren geweest, waar die ziekte ontstond. Maar dat was het ook niet.”
Nog maar anderhalve week geleden lieten de artsen van het UZA aan Paul en Elvira weten dat ze kanker bijna zeker konden uitsluiten. Uit voorzorg zouden ze wel een long verwijderen. “Maar de professor zei dat mijn vrouw ook zonder die long nog een mooi leven kon hebben”, zegt de OudTurnhoutenaar. “Het was fantastisch nieuws. We begonnen zelfs opnieuw plannen te maken voor na de gemeenteraadsverkiezingen. We zagen weer een toekomst.”
Te vlug gejuicht. Na de operatie op vrijdag, bleek er toch een kanker op de long te zitten, op de binnenen de buitenkant én op het longvlies. Die was zelfs vergroeid met het hartzakje, waardoor het onmogelijk werd om de tumor weg te halen. Sterker, er was geen enkele therapie meer mogelijk.
Operatie stopgezet
“Het is echt ongelooflijk dat die niet eerder ontdekt is. In 99% van de kankergevallen vind je markers in het bloed. Elvira was licht diabetisch en had wat cholesterolproblemen. Ze heeft de voorbije jaren dus verscheidene bloedonderzoeken ondergaan bij onze huisarts. En ook tijdens al die onderzoeken van de voorbije maanden in het ziekenhuis is het nooit ontdekt. Ze hoorde helaas bij de 1% van de patiënten bij wie ze geen markers in het bloed vinden. Anders hadden de dokters veel sneller kunnen ingrijpen. Nu had de kanker tijd gekregen om te woekeren en was geen enkele behandeling nog mogelijk. De operatie werd stopgezet en de chirurg vertelde me dat ik beter onze kinderen en naasten kon verwitti-
gen. Heel bewust heeft Elvira afscheid kunnen nemen van onze zonen Joeri en Dimitri en onze kleinzonen Lex, Monty en Ziggy. En daarna heb ik nog twee uur met haar kunnen praten. Ze was heel helder en we hebben nog veel aan elkaar kunnen vertellen.”
De laatste dag
Om 9u op zaterdagavond brachten artsen Elvira Pietraszkiewicz in palliatieve sedatie, maar niet voor ze haar man en kinderen nog een laatste keer ‘slaapwel’ kon wensen. “Onze jongste zoon en ik hebben de hele nacht bij haar gewaakt en om 6u ’s ochtends is ze overleden.”
Heel even breekt de stem van Paul Paeleman, maar dan herpakt hij zich sereen: “Die laatste dag was verschrikkelijk, maar tegelijk ook heel mooi. Het was een troost dat we nog hebben kunnen praten. Ze drukte me op het hart dat ik moest doorzetten met de verkiezing, ook al was die toen ver van mijn gedachten. Ze vond dat ik de lijst niet in de steek kon laten. Zij was heel begaan met ons project.”
Het politieke engagement van de familie Paeleman ontstond enkele jaren geleden toen een speelpleintje in de buurt van hun huis werd verkocht aan een socialewoningmaatschappij. “Wij vonden dat verschrikkelijk voor al die jonge gezinnen in de wijk en we hebben hard gevochten om die verkaveling nietig te laten verklaren. Dat is gelukt en vanuit dat engagement zijn we verder gegaan, want ook elders in de gemeente zijn er gelijkaardige problemen.”
De lijsttrekker heeft de campagne voor LB18, in feite de OudTurnhoutse afdeling van Open Vld, noodgedwongen on hold gezet. “Maar we hebben een geweldige ploeg die voor ons in de bres is gesprongen en deze week al mijn taken overneemt.”
Medeleven in de politiek
De tegenpartijen Vlaams Belang, Groen en N-VA hebben zich ondertussen gemeld bij de familie Paeleman. “Hun blijken van begrip en medeleven hebben me veel deugd gedaan”, zegt hij. “Het menselijke aspect gaat boven de politieke strijd.”
Zijn relatie met de meerderheidspartijen CD&V en sp.a is gecompliceerder sinds LB18 een geval van belangenvermenging in de gemeenteraad kon blootleggen. Paeleman heeft geen idee wat de verkiezingen zullen brengen. “Maar ons buikgevoel is wel goed”, zegt hij. “Elvira en ik runden samen een led-verlichtingsbedrijf. Maar zij stond eerder ook twaalf jaar in het onderwijs en had een groot hart voor de jeugd. Daar wilde zij zich voor inzetten. Ik heb nog niet de tijd gehad om na te denken over hoe het nu verder moet. 42 jaar waren we onafscheidelijk. Haar plotse dood heeft heel veel mensen aangegrepen. Ik heb al meer dan duizend condoleances gekregen. Velen benadrukken wat voor warme vrouw ze Elvira altijd gevonden hebben. En zo wil ik haar ook het liefst herinneren.”
Paul Paeleman Weduwnaar ‘‘Mijn vrouw drukte me op haar sterfbed op het hart dat ik moest doorzetten met de verkiezing.’’